ภาษามอแกล๊น

อรุณรัตน์ สรรเพ็ชร และคณะ
---------------------------

ป้านุ้ย หาญทะเล อยู่บ้านเลขที่ ๒๗ ม.๕ บ้านแหลมหลา ท่าฉัตรไชย ต.ไม้ขาว อ.ถลาง จ.ภูเก็ต

- เอียก = หอย
- เพีย = ศักดิ์สิทธิ์
- อ้ำเอ้น = กินน้ำ
- ไม้ปะโต๊ะ = ไม้แกะหอย
- ไอกาน = ปลา
- ตาม = ปู
- โอเอน = น้ำ
- ยำจ๊อน = กินข้าว

- แปด = มีด
- บาไต = เขียง
- บอกชะไป้ = ทำแกง
- กอลัดดารำ = ไข้ขน
- มะแก็ตระแกะ = ปวดท้อง
- บะพากั้น = รากไม้ สมุนไพร
- แปด = ดาบ
- พูไผ = ปืน
- ปู่กั๊ด = อวน
- มะบุยก่อต้าน = หมูป่า
- นูตู้ง = ค่าง
- กายะ = ช้าง
- กระซูนาซะ = ลิงหางยาว
- กี่ลิ่ง = ริ้น
- หล่อชะ = กวาง
- บี่จอง = กระจง
- กายะ = จระเข้
- ซาไหรมาไหง = นอนกัน ๓ คืน
- ออหมากแนะ = บ้านของคนอื่น
- ออหมากใหญ่ = บ้านของตนเอง
- ออหมากปูน = บ้านที่เป็นปูน
- ออนจอน = หิว
- บอกชะไบตาหลก = แกงผัก
- ลูบุ๊กตาหลก = ต้มผัก
- นาชุบ = น้ำพริก
- อีปลี้ = พริก
- บอกชะไปเอี๊ยก = แกงหอย
- ไอก้าน = ปลา
- ชะดาก = ขี้พร้า
- ติเทด = น้ำเต้า
- ละบ้อง = หน่อไม้
- บัดเต้ยสะแป้น = หินฟ้าผ่า
- แอกย่าน = บันได
- ดอก = นั่ง
- แอแกน = ทะเล
- กะย่าง = จาก
- ป้าย = ฝาบ้าน
- แปะเต้า = ประตู
- ลาโต๊ะ = ขูดหอย
- เกามูเอี๊ยก = ตกปลา
- ข้าวกูกั๊ด = เชือก

โนรอาซีรา มะแซ บันทึกเมื่อ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๔๙

เจริญพร วารี อายุ ๓๕ ปี อยู่บ้านเลขที่ ๔๔/๑ ม.๕ บ้านแหลมหลา ท่าฉัตรไชย ต.ไม้ขาว อ.ถลาง จ.ภูเก็ต

เก้าตำไล้ = ไปไหน
อุเอ้น = น้ำ
เอนอุเอ้น = อาบน้ำ
เบออ๊อก = เมา
ไอซ์ = หมา
เอก้าน = ปลา
ก่อด้าง = กุ้ง
ก่อต้าม = ปู
กะบ้าง = เรือ
บีไหน = ผู้หญิง
กะไหน = ผู้ชาย
กาแน๊ก = หม้อ
กาแน๊กจ้อน = หม้อหุงข้าว
มานก = ไก่
บาบุ๋ย = หมู
อ่อมาก = บ้าน
ในเงาะ = เห็น
ครัวเบ้ย = ครอบครัวเขา
ครัวใจ๊ = ครอบครัวเรา
ใจ๊ = เรา
มาไต๊กะ = ตายแล้ว
กะบ้างลาจั้ง = เรือที่จะลอย
หมี่คุ้ม = ชาม
ยู่ห้อย = ช้อน
บูหลา = ข้าว
ดอดจ้อน = หุงข้าว
เอ็นแก้น = น้ำเค็ม
ปะ = พ่อ
มะ = แม่
อากะ = พี่
อูอุ้ย = น้อง
แจ้ = ตา
แยะ = ยาย
อาดะ = ใหญ่
แนะ = เล็ก
บาและ = กลับ
ตีจุ้ม = นก
แอลาบแม่ลัก = เหล้าแดง
แม่ลัก = สีแดง
- แค้นจอนบักกุเอนโอเจงมะอำ = เอาน้ำมากินหน่อย
- ดินยำสบายเลอะชิบออนพร้อม = มากินกันให้พร้อม
- กูนออตั๊กจ่านาด = โกนหัวเด็ก
- แชวายวาไหล = อยู่ในไฟเกิดลูก
- เอียก = หอย
- เพีย = ศักดิ์สิทธิ์
- อ้ำเอ้น = กินน้ำ
- ไม้ปะโต๊ะ = ไม้แกะหอย
- ไอกาน = ปลา
- ตาม = ปู
- โอเอน = น้ำ
- ยำย้อน = กินข้าว
- แปด = มีด
- บาไต = เขียง
- บอกชะไบไอก้าน = น้ำแกงป่า
- บอกชะไป้ = ทำแกง
- กอลัดดารำ = ไข้ขน
- มะแก็ตระแกะ = ปวดท้อง
- บะพากั้น = รากไม้ สมุนไพร
- แปด = ดาบ
- มะเยเสื้อก๊อด =
- พูไผ = ปืน
- กะวานให้ตัม = ไปวางกันที่ไหน
- ปู่กั๊ด = อวน
- มะบุยก่อต้าน = หมูป่า
- นูตู้ง = ค่าง
- กายะ = ช้าง
- กระซูนาซะ = ลิงหางยาว
- กี่ลิ่ง = ริ้น
- หล่อชะ = กวาง
- บี่จอง = กระจง
- กายะ = จระเข้
- ซาไหรมาไหง = นอนกัน ๓ คืน
- ออหมากแนะ = บ้านของคนอื่น
- ออหมากใหญ่ = บ้านของตนเอง
- ออหมากปูน = บ้านที่เป็นปูน
- ออนจอน = หิว
- บอกชะไบตาหลก = แกงผัก
- ลูบุ๊กตาหลก = ต้มผัก
- ชะไบ้เล้กะบู๊ฟ = แกงต้ม
- นาชุบ = น้ำพริก
- อีปลี้ = พริก
- บอกชะไปเอี๊ยก = แกงหอย
- ไอก้าน = ปลา
- ชะดาก = ขี้พร้า
- ติเทด = น้ำเต้า
- ละบ้อง = หน่อไม้
- บัดเต้ยสะแป้น = หินฟ้าผ่า
- แอกย่าน = บันได
- ดอก = นั่ง
- แอแกน = ทะเล
- กะย่าง = จาก
- ป้าย = ฝาบ้าน
- แปะเต้า = ประตู
- เกาลัดเดอะชิบ = ไปรับบุญ
- ลาโต๊ะ = ขูดหอย
- เกามูเอี๊ยก = ตกปลา
- ข้าวกูกั๊ด = เชือก
- ทุ่นกูก๊ด = ลูกทุ่น
- ปานชอลัด = เหยื่อลัด
- ลาดอุเบี้ยง = ป่าเล"
- กูตบไส้ออก = เดี๋ยวตบจนไส้ออก
- มะเบยเยาะ = เย็ดแม่
- เนาะเป้า = ด่ารวมทั้งหมด
- ไอนองไบ = เย็ดแม่
- ไขวหนง = เย็ดแม่
- นุเนาะกอด = เสือ
- กระหยะหยำ = เข้ "

อารีย์ ปัจจัย บ้านเลขที่ ๒๔ บ้านแหลมหลา ท่าฉัตรไชย ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต ๘๓๐๐๐

- แค้นจอนบักกุเอนโอเจงมะอำ = เอาน้ำมากินหน่อย
- ดินยำสบายเลอะชิบออนพร้อม = มากินกันให้พร้อม
- กูนออตั๊กจ่านาด = โกนหัวเด็ก
- แชวายวาไหล = อยู่ในไฟเกิดลูก
- เอียก = หอย
- เพีย = ศักดิ์สิทธิ์
- อ้ำเอ้น = กินน้ำ
- ไม้ปะโต๊ะ = ไม้แกะหอย
- ไอกาน = ปลา
- ตาม = ปู
- โอเอน = น้ำ
- ยำย้อน = กินข้าว
- แปด = มีด
- บาไต = เขียง
- บอกชะไบไอก้าน = น้ำแกงป่า
- บอกชะไป้ = ทำแกง
- กอลัดดารำ = ไข้ขน
- มะแก็ตระแกะ = ปวดท้อง
- บะพากั้น = รากไม้ สมุนไพร
- แปด = ดาบ
- มะเยเสื้อก๊อด =
- พูไผ = ปืน
- กะวานให้ตัม = ไปวางกันที่ไหน
- ปู่กั๊ด = อวน
- มะบุยก่อต้าน = หมูป่า
- นูตู้ง = ค่าง
- กายะ = ช้าง
- กระซูนาซะ = ลิงหางยาว
- กี่ลิ่ง = ริ้น
- หล่อชะ = กวาง
- บี่จอง = กระจง
- กายะ = จระเข้
- ซาไหรมาไหง = นอนกัน ๓ คืน
- ออหมากแนะ = บ้านของคนอื่น
- ออหมากใหญ่ = บ้านของตนเอง
- ออหมากปูน = บ้านที่เป็นปูน
- ออนจอน = หิว
- บอกชะไบตาหลก = แกงผัก
- ลูบุ๊กตาหลก = ต้มผัก
- ชะไบ้เล้กะบู๊ฟ = แกงต้ม
- นาชุบ = น้ำพริก
- อีปลี้ = พริก
- บอกชะไปเอี๊ยก = แกงหอย
- ไอก้าน = ปลา
- ชะดาก = ขี้พร้า
- ติเทด = น้ำเต้า
- ละบ้อง = หน่อไม้
- บัดเต้ยสะแป้น = หินฟ้าผ่า
- แอกย่าน = บันได
- ดอก = นั่ง
- แอแกน = ทะเล
- กะย่าง = จาก
- ป้าย = ฝาบ้าน
- แปะเต้า = ประตู
- เกาลัดเดอะชิบ = ไปรับบุญ
- ลาโต๊ะ = ขูดหอย
- เกามูเอี๊ยก = ตกปลา
- ข้าวกูกั๊ด = เชือก
- ทุ่นกูก๊ด = ลูกทุ่น
- ปานชอลัด = เหยื่อลัด
- ลาดอุเบี้ยง = ป่าเล"

บุญฤกษ์ วิชัยดิษฐ์ อยู่บ้านเลขที่ ๒๘ ม.๕ บ้านแหลมหลา ท่าฉัตรไชย ต.ไม้ขาว อ.ถลาง จ.ภูเก็ต

เคือง ตุหลัน ท่านอายุ ๗๙ ปี บ้านเลขที่ ๖๗ บ้านท่าฉัตรไชย ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต

- ซ้อบ้าย = แกง
-บูแตก = สีขาว
-แกตำ = ดำ
-แม่หลัก = สีแดง
-บาไย =เสื้อ
-จูเพลา = กางเกง
-แอลาบ = เหล้า
-วัดท๊อง = ผ้าถุง
-วัดตีมัว = ผ้าขาวม้า
-บัดดูด=ม้วนยา
-บาและ=กลับ
-ยำจอน= กินข้าว
-ก้อต้าม = ปู
-ก้อต้าง =กุ้ง
-กะบ้าง= เรือ
-ปะ-มะ = พ่อ แม่
-กะไนย = ผู้ชาย
-ออหมาก= บ้าน
-มามุ้ย=หมู
-แคนจ้อนพักดูเอ็นเกนมะอ่ำ= ช่วยเอาน้ำให้หน่อยแคนต้องการน้ำ
- ดินยำสบายเลอะชิบออนพร้อม= เวลาทำบุญจะเรียกผู้ที่เสียชีวิตไปแล้วมารับบุญ
-ปัดโตะ =อุปกรณ์ที่มีลักษณะเป็นไม้ไว้สำหรับเขี่ยหอย แคะหอย
-กะยะยำ= จระเข้
-กระบ้างอุจัย=เรือพาย
เพี้ย=ศักดิ์สิทธิ
-ยำจ้อน= กินข้าว
-อ่ำเอิน= กินน้ำ
-นุนกกอด= เสือ
-กุนอดตั๊กย่าหนาด= การโกนผมเด็กหรือโกนผมไฟ
- บาไต = เขียง
- บอกชะไบไอก้าน = น้ำแกงปลา
- บอกชะไบ = ทำแกง
- กอลัดดารำ = ไข้ขน
- มะแก็ตระแกะ = ปวดท้อง
- บะพากั้น = รากไม้ สมุนไพร
- แปด = ดาบ
- มะเยเสื้อก๊อด = เสื้อชั้นนอก
- พูไผ = ปืน
- กะวานให้ตัม = ไปวางกันที่ไหน
- ปู่กั๊ด = อวน
- มะบุยก่อต้าน = หมูป่า
- นูตู้ง = ค่าง
- กายะ = ช้าง
- กระซูนาซะ = ลิงหางยาว
- กะ = ลิง
- บิจอง = กระจง
- บะหวา = ชะนี
- กีลิ่ง = ตัวหลิน
- มาขุน = มัน (หัว)
-มาชุนนาโผย = ก่อไฟ
-มก = ย่าง
-ลอชะ = กวาง
-ออกหมากใหญ่ = บ้านฉัน
- ออกหมากแนะ = บ้านเล็ก
- ไบนากะบ้าง = มีเรือ
- แบเต้า = ประตู
- ย่าน = บันได
-แอ๊กย่าน = ขึ้นบันได
-เการับเดอชิบ = ไปรับบุญในวันสาสน์
-ยาโต๊ะ = ไม้เหล็ก
-ลาก้า = ตระกร้า
-เกามูกัด = ตีกัด
-ข้าวปูกัด = เชือก
-เกามูเอียก = ตกปลา
-ปานชอลัด = เหยื่อหลัดใช้สำหรับตกปลา
-ลาดอูหยัง = ป่าเลน
-นาชุบ = น้ำชุบ(น้ำพริก)
-บ๊อกชอไบตาลก = แกงผัก
-ชอบายลูบ๊อก = แกงต้ม
-ลูบาจัน = เคย(กะปิ)
-แยะหยอกนาชุบ = ตำน้ำชุบ (ตำน้ำพริก)
-ดูเชละ = เกลือ
-อีปลี้ = พริกขี้หนู
-บอกชอบายเอี๊ยก = แกงหอย
-ปาวังเอี๊ยก = ไปหาหอย
-ชะดาก = ฝัก
-ตี้เทส = ฟักทอง
-สะป้อง = หน่อไม้
-เบี้ยแก้ = หอยเบี้ย
-บัดเตยสะแบน = หินฟ้าผ่า
-กะยาง = จากใช้สำหรับสร้างบ้าน
-กะปาย = ผ่าบ้าน
-แอนแก้น = ทะเล

นน ตันเก ท่านอยู่บ้านเลขที่ ๔๙/๑ บ้านแหลมหลา ท่าฉัตรไชย ต.ไม้ขาว อ.ถลาง จ.ภูเก็ต ๘๓๑๑๐

แปด = มีด
บาไต = หินลับมีด
โอเอ้น = น้ำ
เพี้ย = สถานที่ศักดิ์สิทธิ์
ยำจ้อน = กินข้าว
อ่ำเอ้น = ดื่มน้ำ
นุนกอด = เสือ
แอการ = ปลา
ออหมาแนะ = บ้านเล็ก
ออหมาใหญ่ = บ้านใหญ่
กะบา = ควาย
มก = ย่าง
กะยะ = ช้าง
พิจอง = จง
กิลิง = หลิน
บะหวา = ชะนี
กะบงสา = ลิงหางยาว
มูตูม = ค่าง
บะบุงคอกตาล = หมูป่า
ปูกัส = อวน
ฟูไผ = ปืน
บะเยาะเสื้อก๊อต = แม่เสื้อ
มาเก็ตละแกะ = ปวดท้อง
บ๊อกช่อบ่าย = ทำกับข้าว
บ๊อกช่อบ่ายตลก = แกงผัก
เป้าต้า = ประตู
หย้าน = บันได
เอ็กหย้าน = ขึ้นบันได
เอ็นแก้น = ทะเล
ลัดเลอะชิพ = รับบุญ
กุนอดตั๊กย่าหนาด = การโกนหัวเด็ก
- ไอน่องเขีย = เย็ดแม่
- กะบังอูจ๊าย = เรือพาย
- กะยะยำ = จระเข้
- ไม้ปัดโต๊ะ = ไม้แคะหอย
- ดินยำสบายเลอะชิบออนพร้อม = จะเป็นการเอ่ยชื่อคนนั้นคนนี้มากินพร้อมกันเมื่อทำบุญ
- กำทาน = ทำงานทั่วไป
- ตาม = ปู
- เอือก = หอย
- โต๊ะปะพระ = สถานที่ที่ศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่หัวแหลม
- แคนจ้อนพักดูเอ้นเกนมะด่ำ = แค้นน้ำ
- แปด = มีด
- บาไต = หินลับมีด
- โอเอน = น้ำ
- เพี้ย = สถานที่ศักดิ์สิทธิ์
- ยำจ้อน = กินข้าว
- อ่ำเอ้น =กินข้าว
- นุนกอด = เสือ
- แอการ = ปลา
- เชวาย วาไหล
นายม ราวี