การที่ครอบครัวพาไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ เป็นเรื่องที่แสนจะน่าเบื่อสำหรับเด็กชายวัย 12 ขวบ เหตุการณ์มหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นกับเด็กน้อย ขณะที่เดินดูตามห้องต่าง ๆ ของพิพิธภัณฑ์ จนมาถึงห้องแสดงแร่ ในห้องนี้ได้มีก้อนหินหลากหลายรูปแบบตั้งอยู่ เพื่อให้เด็ก ๆได้ศึกษาค้นคว้า และห้องนี้นี่เอง ก็มี เหตุการณ์ที่ทำให้ร่างกายเด็กน้อยก็เปลี่ยนไป กลาย(จินตนาการ)เป็นก้อนหินแร่ กระเด็นไปตามเหมือง พาพวกเราไปรู้จักเหมืองเรือขุดและเหมืองฉีด ซึ่งเป็นร่องรอยการทำเหมืองแร่ในอดีตของจังหวัดภูเก็ต
***การ์ตูนเรื่องนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ พิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ ในจังหวัดภูเก็ต
***เหตุการณ์เกิดขึ้นที่ พิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ ในจังหวัดภูเก็ต
***ตัวละคร
- เด็กชายอ๊าน อายุประมาณ 12 ปี คนภูเก็ต
(ผศ.สมหมาย ปิ่นพุทธศิลป์ ได้ขออนุญาตใช้ชื่อ “อ๊าน” ของท่านนายกฯประเสริฐ ขาวกิจไพศาล นายกเทศมนตรีตำบลกะทู้ เป็นชื่อตัวเอกในการ์ตูนแอนนิเมชั่นมหัศจรรย์พิพิธภัณฑ์เหมืองแร่)
- พ่อ - แม่
ฉากที่ 1 ภายนอก / ทะเล ภูเขา ใบไม้เทพทาโร รถ ถนน
ภาพมุมสูง มองเห็น ท้องฟ้า ภูเขา และทะเลไกล ๆ มีใบเทพทาโรปลิวผ่านหน้ากล้อง กล้องจับตามใบเทพทาโร( การใช้ใบไม้เทพทาโรแทนใบยางพารา เพราะไม้เทพทาโรเป็นไม้หอมใช้ในพิธีกินผัก และเป็นของหอมใช้บูชาเทพเจ้าจีนในศาลเจ้า(อ๊าม))ผ่านเข้าสู่พิพิธภัณฑ์เหมืองแร่(พธม.) เห็น พธม.เป็นภาพมุมสูง ผ่านเครื่องจักรเก่า ศาลา น้ำตก เรือกอจ๊าน ซึ่งก็มีรถคันหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามา กล้องตามใบไม้เทพทาโรที่ปลิวผ่านกระจกรถ ตรงหน้ามองเห็นเด็กผู้ชายวัยประมาณ 12 ขวบ กำลังถอนหายใจ (เฮ้อ) ปากเบ้ ทำหน้าเบื่อหน่ายกับการมาที่นี่ และแล้วรถก็จอด 
ทั้ง 3 เดินข้างไปในอังมอเหลาโดยที่เด็กน้อยยังมีอาการเซ็ง
ฉากที่ 2 ภายใน และ ภายนอก / ห้องรับแขก, ห้องกำเนิดโลก, ห้องแสดงแร่
ทั้ง 3 คนเดินผ่านห้องรับแขก มีการจัดเก้าอี้ โต๊ะ เหมือนบ้านภูเก็ตเมื่ออดีต มีข้าวของเครื่องใช้ตั้งแสดง ต่อด้วยห้องกำเนิดโลก ทั้งห้องจำลองเหมือนอวกาศ ที่มีดาวเคราะห์และโลก ห้องแสดงแร่ มีแร่ต่าง ๆ แสดงอยู่ และในห้องนี้ก็ยังมีกิจกรรมให้เด็ก ๆ ได้ปฏิบัติการใช้กล้องที่ทางพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่จัดให้ส่องหาดีบุกในก้อนหิน เด็กชายอ๊านได้ให้ความสนใจ อ๊านกุลีกุจอส่องกล้องเพื่อหาดีบุกในก้อนหินดังกล่าว ขณะนั้นเองเมื่อเด็กน้อยหาเจอ อ๊านจับก้อนหินแร่(ก้อนหินก้อนแร่ เป็นก้อนแร่ดีบุกที่มีอยู่ในพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่)นั้นขึ้นมา เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เด็กเกิดกลายเป็นก้อนหินแร่ก้อนนั้น แล้วกลิ้งไปนอกลาน กล้องหมุนรอบอังมอเหลา จนเด็กก้อนหินแร่ตาลาย
ฉากที่ 3 ภายนอก / เรือขุดแร่ / เหมืองฉีด
ก้อนหินแร่ตกลงมาที่เรือขุดแร่
กระเด็นไปตามพื้น และหลังคาเรือขุด กล้องจับไปที่เรือ
ก้อนหินแร่กระเด็นต่อไปตกลงที่รางเหมืองฉีดก่อนที่จะตกลงพื้น ก้อนหินแร่มองเหมืองฉีดด้วยความตะลึง ขณะนั้นเองที่สายตาได้ไปหยุดที่หญิงชายคู่หนึ่งซึ่งร่อนแร่อยู่ท้ายราง และแล้วก็มีเสียงเรียก “อ๊าน ขึ้นรถ หลบรน” เด็กแร่กลายเป็นเด็กปกติ หญิงชายตรงหน้าเปลี่ยนไปเป็นพ่อและแม่ยืนอยู่ข้างรถ เด็กมีท่าทีลังเล ไม่อยากกลับ ก่อนจะตัดสินใจวิ่งตามพ่อแม่ขึ้นรถกลับ
ฉากที่ 4 ภายนอก / รถ ทาง ภูเขา ป้าย อาคาร
ขณะที่ขับรถออกจากพิพิธภัณฑ์ กล้องถ่ายที่ท้ายรถ เห็นเด็กชายนั่งมองกระจกหลัง นั่งยิ้มให้กับพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่อย่างรู้สึกสนุก มีความสุข รถวิ่งผ่านป้าย มีเสียงเด็กดังขึ้น “ต่อเช้า มาหลาวนะ” ก่อนรถจะลับสายตาไป...(จบ)
กล้องเดินเรื่อง โดยมีใบไม้เทพทาโรเป็นตัวนำ
ผ่านศาลา น้ำตก เรือกอจ๊าน ซึ่งขณะนั้นก็ได้มีรถคันหนึ่ง กำลังวิ่งเข้ามา
ใบไม้ใบเดิมได้ปลิวผ่านรถที่กำลังวิ่งเข้าพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ มองเห็นเด็กผู้ชายอ๊านในรถ
ซึ่งมีท่าทางเบื่อหน่าย
คนในรถ ได้ลงมายืนชมบริเวณทางเข้าอังมอเหลา ซึ่งมี 3 คน พ่อ แม่ และลูก
กล้องจับไปที่ตัวเด็กชายอ๊าน ซึ่งยังแสดงอาการไม่ค่อยอยากที่จะมาสักเท่าไหร่
ในห้องนี้ก็ยังมีกิจกรรมให้เด็ก ๆ ได้ปฏิบัติการใช้กล้องที่ทางพิพิธภัณฑ์จัดให้ ส่องหาดีบุกในก้อนหิน เด็กชายอ๊านได้ให้ความสนใจ
ในขณะที่อ๊านกำลังส่องกล้องเพื่อหาดีบุกก้อนหินดังกล่าว ขณะนั้นเองเมื่อเด็กน้อยก็หาเจอ อ๊านจับก้อนหินแร่ก้อนนั้นขึ้นมา
ตอนนั้นนั่นเอง เด็กผู้ชายอ๊าน(จินตนาการ)ได้กลายเป็นก้อนหินแร่ ก้อนนั้น
กระเด็นออกนอกอังมอเหลา ไปที่ลานกว้างส่วนกลางอังมอเหลา
ภาพภายนอกเริ่มหมุน จนก้อนหินแร่ตาลาย ก้อนหินแร่ได้วูบหายไป
ภาพเริ่มเปลี่ยนไป ทั้ง 2 กลายเป็น พ่อแม่จริง ๆ ของอ๊านในปัจจุบัน
ยืนเรียกอ๊านอยู่ที่รถ “อ๊าน- - ขึ้นรถ หลบรน” (เสียงเป็นภาษาใต้)
ภาพก้อนหินแร่ดีบุกกลายเป็นเด็กชายอ๊านตามตามปกติ
มีท่าทีลังเลไม่อยากกลับ ก่อนที่อ๊านจะวิ่งขึ้นรถตามพ่อแม่ไป
เด็กชายอ๊านมองกลับไปที่เหมืองแร่อย่างมีความสุข
ภาพสุดท้ายเป็นภาพป้ายทางเข้าเหมืองแร่ มีเสียงเด็กน้อยดังขึ้น “ต่อเช้า มาหลาวนะ”