ไม่มีอีกแล้ว ห่อแก้ว อาหารเช้าตอนเป็นเด็ก

“ห่อแก้ว” เป็นชื่อที่สาลี่หิมะตั้งขึ้นมาเอง แปลจากชื่อในภาษาฮกเกี้ยน “จุ้ยจี๊เป๊า” หรือ ในภาษาจีนกลางต้องออกเสียงว่า “สุ่ยจิ๊งเป๊า” ในภาษาจีนกลาง เมื่อถอดความเป็นคำไทยแล้ว  “ห่อแก้ว”  ดูจะเหมาะสมที่สุด 

 “จุ้ยจี๊” หรือ “สุ่ยจิ๊ง” คือ คริสตัลชนิดหนึ่งที่คนจีนสมัยก่อนบอกว่าใสมาก เหมาะสำหรับนำมาทำเป็นเลนส์แว่นตา ใส่แล้วสบายตา “เป๊า” ก็คือ อะไรที่เป็นห่อ ๆ

“จุ้ยจี๊เป๊า” มีลักษณะเป็นก้อนกลม ๆ มีไส้ที่ทำมาจากมันแกวผัดกับหมูสับและหมูเนื้อขาว ห่อด้วยแป้งที่ต้องปรุงหลายขั้นตอน ว่ากันว่าแป้งนั้นจะต้องคลุกับมันฝรั่งบดในสัดส่วนที่พอเหมาะพอดี หลังจากนึ่งสุกแล้วก็จะทาด้วยน้ำมัน “จุ้ยจี๊เป๊า” จึงมีลักษณะเป็นห่อใสเหมือนคริสตัล รับประทานกับน้ำจิ้มรสชาติเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ

ตอนเป็นเด็กจำได้ว่า “จุ้ยจี๊เป๊า” เป็นอาหารเช้าก่อนไปโรงเรียนในบางวัน และเป็นอาหารว่างตอนสาย ๆ ในวันหยุด แต่น่าเสียดายที่ทุกวันนี้ไม่มี “จุ้ยจี๊เป๊า” ในตลาดสดเมืองภูเก็ตอีกแล้ว

ดีใจค่ะที่ได้รับประทาน “จุ้ยจี๊เป๊า” อีกครั้งหนึ่งในงานสังสรรค์ของสมาคมเพอรานากัน ขอบคุณ นพ.โกศล แตงอุทัย นายกสมาคมเพอรานากัน และคณะกรรมการ ที่ได้พยายามเสาะหาจนเจอย่าหยาที่มีสูตรทำ “จุ้ยจี๊เป๊า” ให้พวกเราได้ลิ้มรส

สาลี่หิมะไม่แน่ใจว่า “จุ้ยจี๊เป๊า” เป็นอาหารของคนฮกเกี้ยนหรือเปล่า สิ่งที่กล้ายืนยัน คือ “จุ้ยจี๊เป๊า” เป็น อาหารของคนบาบ๋าหรือชาวเพอรานากันที่ภูเก็ต

"จุ้ยจี๊เป๊า"  อาหารว่างในงานสังสรรค์สมาคมเพอรานากัน  เมื่อเร็ว ๆ นี้

ชื่อ "จุ้ยจี๊เป๊า" ที่เขียนด้วยอักษรจีน 

ซึ่งออกเสียงว่า "สุ่ยจิ๊งเป๊า" ในภาษาจีนกลาง