เนื่องจากความงดงามของบทกวีของ”ท่านอังคาร”มักจะผูกพันเป็นหนึ่งเดียวกันกับธรรมชาติ จึงสร้างบทกวีที่ลือลั่นก่อปรากฏดังเช่นบทกวี”เสียเจ้า” เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า มิหวังกระทั่งฟากฟ้า ซบหน้าติดดินกินทราย ฯ จะเจ็บจำไปถึงปรโลก ฤๅรอยโศกรู้ร้างจางหาย ... จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ ฯ ถ้าเจ้าอุบัติบนสรวงสวรรค์ ข้าขอลงโลกันต์หม่นไหม้ สูเป็นไฟเราเป็นไม้ ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณ ฯ แม้แต่ธุลีมิอาลัย ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน ชาติไหนเกิดไปพบพาน จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตาฯ ตายไปอยู่ใต้รอยเท้า ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า เพื่อจดจำพิษซ้ำนานา ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอย ฯ
กวีอังคาร กัลยาณพงศ์
*** ปรัชญากวีแห่งศรีธรรมราช ได้คลาคลาดจากที่อยู่สู่สวรรค์ อังคาร กัลยา ณ พงศ์ ผู้ทรงธรรม์ บทกวีลือลั่นถึงชั้นพรหม กวีซีไรต์กวีเอกเสกอักษร มนุษย์อมรได้รสรื่นชื่นสุขสม นิราศนครศรีธรรมราชศิลป์ศาสตร์คม ภูกระดึงกล่อมกลมร่มวิญญาณ์ ร่าย กาพย์ กลอน โคลง บรรโลมโลก เทพโศลกไทยสยามงามหนักหนา ศิลปินแห่งชาติกลั่นกวีหลายลีลา มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์สภามอบดุษฏีฯ ศุกร์หลังเที่ยงคืน ๒๕ สิงหา พ.ศ.๒๕๕๕ ท่านอังคารจากลาชีวาวิถี อายุยืนอยู่ได้แปดสิบเจ็ดปี ปรัชญากวีเชื้อนครฯ จรจากไกล ขอกราบองค์พระไตรรัตน์จำรัสหล้า พระบรมธาตุเมืองนครฯ เจิดจ้าผุดผ่องใส คุณความดีมีอยู่คู่โลไกย บันดาลให้ท่านสุขแสนในแดนพรหม . อาศรมวัฒนธรรมวลัยลักษณ์ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ รศ.ดร.สืบพงศ์ ธรรมชาติ (ศิษย์) ประพันธ์ อาทิตย์ ๒๖ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๕
อำนวย สุวรรณชาตรี : ประพันธ์ "อาลัย...ท่านอังคาร " . . สิ้นเสียงแล้วยอดกวีศรีสยาม แต่ชื่อนามยังคงอยู่ไม่รู้หาย ... ปณิธานของกวีมิวันคลาย สู่จุดหมายที่ฝันไว้นิจนิรันดร์
. . . ร่วมไว้อาลัย บรมครูกาพย์กลอน
ด้วยความอาลัยมหากวีกรุงรัตนโกสินทร์ อังคาร กัลยาณพงศ์ @ สิ้น“ท่านอังคาร”ครา... มหายุทธ์มิย่อย่น สยามยังอลวน ยื้ออำนาจระบาดบาน อยุธเยศร้าว เพราะคาวเมือกจากมือมาร เชื้อชั่วอันเชี่ยวชาญ ยังอันธพาลยึดบ้านเมือง นารีขี่คางคก ไพร่ตลกก็ลือเลื่อง พวกควายคลั่งแค้นเคือง เชื่องสยบยอบเงินตรา กากี-ขี้ม้า-ขาว แลสีเทาก็สิ้นท่า แดงสาดกระเซ็นทา เป็นเทือกเทอะเลอะเปรอะไป หุ่นเชิดมาขายชาติ ใช้อำนาจและบาตรใหญ่ บอกบทจากดูไบ ให้สับร่างกางปีกคลุม
เคยมวลพันธมิตรฯ หยัดพิชิตอยู่ชุกชุม เคลื่อนทัพเสริมทัพสุม เข้าร่วมสู้อยู่กลางกรุง แลเคย“ท่านอังคาร” ขานกวีรุจีจรุง กล่อมขวัญปลอบขวัญปรุง สร้างสายรุ้งอันเรืองรอง ธงทิวพันธมิตรฯ ได้สถิตทาบรุ้งทอง ปลิวไสวในใจผอง น้องพี่ผู้ตื่นรู้ธรรม “เสียเจ้า”ไม่เสียใจ ได้รู้รักอันลึกล้ำ ชาติ-ศาสน์-กษัตริย์นำ จะค้ำกอบกู้แผ่นดิน ท่าน“วักทะเล”ใส ใส่จานข้าวในคนกิน รู้รสบททมิฬ รู้สิ้นคมอุบายคน ในวาระสุดท้าย ยังเตรียมตายให้ได้ยล ผองพันธมิตรฯ ท้น ผองชนร่วมไว้อาลัยฯ
โดย...ภู-ติ-รัก
อาลัยต่อการจากไปของ “ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์” มหากวีรัตนโกสินทร์ผู้หยัดยืนร่วมต่อสู้อยู่เคียงข้างมวลชนพันธมิตรฯ (25-8-2555) . . . *** วัฒนธรรม2วัฒน์ วรรณกรรม |