Pa Eed Wong'

ใช้ชีวิตเหมือนเพลงบรรเลงเรื่อย
เช้าก็เฉื่อยเย็นก็ช้าจะลากลับ
ต่อฟ้ารุ่งดาวพรายประกายวับ
ยินขานขับไก่ขันตะวันเช้า

... บรรเลงเรื่อยเพลงเหมือนเชือนชีวิต
ชะลอทิศทางไปไร้ร้อนเร่า
เช้าค่ำดึกดาวพรางหมอกบังเงา
ชีวิตเปล่าแลเหลียวดั่งเดียวดาย