...อาอี๋ท่านหนึ่งเคยเล่าให้ผมฟังว่า..หญิงชาวจีนในภูเก็ตสมัยก่อนทุกคนจะต้องเย็บเสื้อผ้า..รวมทั้งรองเท้าผ้าไว้ใช้เอง..ไม่มีใครเขาทำแทนให้..สมัยนั้นเขาไม่อนุญาตให้ลูกสาวเที่ยวไปไหนมาไหนนอกบ้าน..ยกเว้นเทศกาลสำคัญ..อาทิ..

วันเฉ่งเบ๋ง(เช็งเม้ง)

..วันเดือนสาม(ตรุษจีน)..งานพ้อต่อ(เดือนสาร์ทจีน)..วันเหล่านี้..เหล่าหญิงสาวต่างก็นำเอาเสื้อผ้าที่ตระเตรียมกันตลอดทั้งปีมาใส่ประชันกัน..เหล่าแม่สื่อก็จะถือโอกาสสำรวจความเป็นแม่ศรีเรือนของหญิงสาวจากความเรียบร้อยของอาภรณ์รองเท้าที่เธอสวมใส่อยู่..ก่อนจะไปเชียร์(โป่)ให้ลูกชายของเพื่อน..และมักจะไม่พลาดเสียด้วย