ประวัติความเป็นมาของอำเภอปากพนัง

          เมืองปากพนังมีมาตั้งแต่สมัยใดไม่พบหลักฐานปรากฏชัดเจน แต่พอจะสันนิษฐานได้ว่ามีมาควบคู่กับเมืองนครศรีธรรมราช ซึ่งชุมชนนี้เกิดขึ้นบริเวณปากแม่น้ำที่มีแหลมตะลุมพุก ซึ่งเสมือน “พนัง” คอยกำบังคลื่นลม ให้เป็นที่จอดเรือสำเภาจากหัวเมืองต่าง ๆ ทั้งภายในประเทศและต่างประเทศที่มาติดต่อการค้าขายกับเมืองนครศรีธรรมราช มีการแลกเปลี่ยนซื้อขายผลผลิตที่เกิดจากชุมชนตลอดลำน้ำปากพนังและเมืองใกล้เคียง จนพัฒนาเป็นสถานีขนถ่ายสินค้า เป็นท่าเรือนานาชาติที่สำคัญแห่งหนึ่งในแหลมมาลายู

          สมัยรัชกาลที่ ๕ ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้จัดปกครองท้องที่ ให้มีมณฑลเทศาภิบาล ใน ร.ศ.๑๑๔ อำเภอปากพนัง มีชื่อว่า " อำเภอเบี้ยซัด " หมายถึง ที่คลื่นซัดเอาหอยเบี้ยจากทะเล ซึ่งสมัยโบราณใช้หอยเบี้ยเป็นเงินตราแลกเปลี่ยนสินค้า และในวันที่ ๒๒ มีนาคม ๒๔๔๕ ได้มีพระบรมราชโองการให้เปลี่ยนชื่อ " อำเภอเบี้ยซัด " เป็น อำเภอปากพนัง มีนายอำเภอคนแรกคือ “หลวงพิบูลย์สมบัติ” ที่ว่าการอำเภอปากพนัง ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของจังหวัดนครศรีธรรมราช ห่างจากที่ตั้งจังหวัดตามทางหลวงหมายเลข ๔๐๑๓ ประมาณ ๓๐ กิโลเมตร มีพื้นที่ ๔๕๙.๙๑  ตารางกิโลเมตร มีอาณาเขตติดต่อดังนี้

          ทิศเหนือ         ติดกับ             อ่าวไทย

          ทิศใต้            ติดกับ             อำเภอหัวไทรและอำเภอเชียรใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช

          ทิศตะวันออก    ติดกับ             อ่าวไทย

          ทิศตะวันตก     ติดกับ             อำเภอเมืองนครศรีธรรมราชและอำเภอเฉลิมพระเกียรติ

 อ่านต่อได้ที่ http://www.pakphanangnfe.org/index.php/site-map/articles

***

คติชนวิทยาการศึกษา