เขียนโดย ผศ.สมหมาย ปิ่นพุทธศิลป์
|
พุธ, 11 มกราคม 2012 |
Prasit Koysiripong ...เพื่อนครับ...เห็นพวกเราไม่ว่าจะเป็นปชช.ทั่วไป..ราชการ..องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น..องค์กรเอกชน..ไม่ให้ความสนใจในการสะกดภาษาภูเก็ตให้ถูกต้องในการออกเสียง..รู้สึกเป็นห่วงอย่างยิ่ง..กลัวว่าภาษาถิ่นจะถูกทำลายโดยไม่รู้ตัวเพราะความสะเพร่าของพวกเราเอง.. ผมอยากยกตัวอย่างให้ดูบางคำนะ
....บ่านซ้าน.........ไม่ใช่บ้านส้าน
....พ้อต่อ............ไม่ใช่ผ้อต้อ..หรือผ้อต่อ
Prasit Koysiripong ....บ่านซ้าน.........ไม่ใช่บ้านส้าน ....พ้อต่อ............ไม่ใช่ผ้อต้อ..หรือผ้อต่อ ... ....ต่าวซ้อ...........ไม่ใช่เต้าส้อ
....ผั่งเปี้ย...........ไม่ใช่ผังเปี๊ยะ..และยิ่งไม่ใช่ผั๋งเปี๊ยะ ....เฉ่งเบ๋ง...........ไม่ใช่เช้งเบ๋ง
....เจียะฉ่าย........ไม่ใช่เจี๊ยะฉ่าย
....อิ่วจ่าโก้ย........ไม่ใช่เจี๊ยะโก้ย..หรือเจียะโก้ย
....โอต้าว............ไม่ใช่โกต้าว
....หม่อล้าว.........ไม่ใช่มอหลาว ....อั่งหม่อหลาว....ไม่ใช่อั้งม่อเหลา
..........ช่วยให้ความสำคัญกันหน่อย.....อบจหรือเทศบาลลองเชิญผู้รู้ผู้สนใจมาทำพจนานุกรมภาษาภูเก็ตสักเล่ม..แล้วกระจายไปให้ทั่วถึงกับส่วนราชการ...คนทำโฆษณา...โรงเรียน...หน่วยงานที่เกี่ยวข้องไว้เป็นคู่มือดีมั้ยครับ...เห็นแล้วเป็นห่วงจังเลย...ดูเพิ่มเติม *** วัฒนธรรม2ภาษา ภาษาสื่อสาร2 |
แก้ไขล่าสุดเมื่อ ( พุธ, 11 มกราคม 2012 )
|