บทครูในดวงใจ

โคลงสี่สุภาพ

             ปางเสด็จประเวศด้าว                        ชลาลัย

ทรงรัตนพิมานชัย                                        กิ่งแก้ว

พรั่งพร้อมพวกพลไกร                                     แหนแน่

เรือกระกระบวนต้นแพร้ว                                เพริศพริ้งพรายทอง

                                                  (เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศ,๒๕๑๓,หน้า๒๕)

ร่ายโบราณ

              ชมข่าวสองพี่น้อง       ต้องฤทัยจอมราช    พระบาทให้รางวัล  ปันเสื้อผ้าสนอบ

ขอบใจสูเอาข่าว        มากล่าว      ต้องติดใจ         บารนี

                                                                                                                     (ลิลิตรพระลอ ๒๕๕๐, หน้า ๙๕)

กลอนแปด

แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์                   แสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด

ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด                             ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน

มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน                                บิดามารดารักมักเป็นผล

ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน                                 เป็นคนคิดเห็นจึ่งเจรจา

                                                                                                                      (พระอภัยมณี ๒๕๕๐, หน้า ๓๕)

ฉันท์

           พฤษภกาสร                อีกกุญชรอันปลดปลง
    

โททนต์เสน่งคง                      สำคัญหมายในกายมี

นรชาติวางวาย                      มลายสิ้นทั้งอินทรีย์

  สถิตทั่วแต่ชั่วดี                       ประดับไว้ในโลก

กาพย์

พระเสด็จโดยแดนชล                         ทรงเรือต้นงามเฉิดฉาย

กิ่งแก้วแพร้วพรรณราย                                   พายอ่อนหยับจับงามงอน

นาวาแน่นเป็นขนัด                                       ล้วนรูปสัตว์แสนยากร

เรือริ้วทิวธงสลอน                                        สาครลั่นครั่นครื้นฟอง

คติชน  คติชน