หัวหน้าในการประกอบกิจการส่วนตัว ชาวภูเก็จใช้ "นายหัว" นายหัวไปทำสวนยางพาราก็เรียกว่า นายหัวสวนยาง  ทำการประมงก็เรียกว่านายหัวแพปลา ในส่วนนี้ เมื่อนายหัวไปทำเหมืองแร่ ชาวภูเก็จก็เรียกว่า นายหัวเหมือง  มีหลักฐานการทำเหมืองแร่มาไม่น้อยกว่า ๕๐๐ ปี  เจ้าเมืองหรือผู้ปกครองเมืองจะเป็นนายหัวเหมืองมาโดยตลอด  แม้ท้าวเทพกระษัตรี ก็เคยมีปรากฏในจดหมายว่ามาทำแร่ดีบุกที่บ้านสะปำ  เมืองภูเก็จเทียนก็มาทำแร่ที่บ้านบางคู  พญาภูเก็จแก้วไปทำแร่ที่บ้านเก็ตโฮ่ พญาวิชิตสงครามก็มาทำแร่ที่เมืองภูเก็จทุ่งคา  เมื่อเอกชนเริ่มทำเหมืองในรัชกาลที่ ๔ เป็นต้นมา ชื่อนายหัวเหมืองก็ปรากฏมนเอกสารมากหน้าหลายตา เช่น พระพิทักษ์ชินประชา, พระอร่ามสาครเขตร, พระพิไสยสรรพกิจ, หลวงอำนาจนรารักษ์, หลวงอนุภาษภูเก็ตการ, ขุนชนานิเทศ, หลวงชนาทรนิเทศ, นายฮั่นก๋วน อุปัติศฤงค์, ขุนเลิศโภคารักษ์, ขุนวิเศษนุกูลกิจ เป็นต้น

<< หน้าแรก < ย้อนกลับ 1 ถัดไป > สุดท้าย >>