ตำนานพระนางเลือดขาว

พระนางเลือดขาวเป็นมเหสีของผู้ครองนครใดไม่ปรากฏนามแน่ชัด  เป็นผู้ที่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนามาก  ต่อมาถูกเสนาบดีในนครกลั่นแกล้งกราบทูลใส่ร้ายต่อเจ้าผู้ครองนครว่าพระนางมีชู้กับมหาดเล็ก  เจ้าผู้ครองนครหลงเชื่อจึงสั่งให้เพชฌฆาตนำมหาดเล็กนั้นและนางสนมไปประหารชีวิต  พระนางได้พยายามขอร้องและแสดงความบริสุทธิ์  ถึงกระนั้นเจ้าผู้ครองนครก็ไม่ยอมเชื่อจะประการชีวิตนางให้ได้ เมื่อหมดหนทางจึงได้ขอผ่อนผันว่าให้พระนางได้ไปนมัสการพระบรมธาตุที่ลังกาก่อน  จึงจะกลับมาให้ประหารชีวิต ประกอบกับเวลานั้นคนที่เดินเรือมาจากหมู่เกาะสุมาตรา  ลังกา เล่าให้คนในนครฟังเสมอ ๆ ว่าที่ลังกาพระพุทธศาสนาเจริญมาก และในปีหน้าจะมีงานทางพระพุทธศาสนาครั้งยิ่งใหญ่ด้วย เจ้าผู้ครองนครจึงตกลงเพราะคงมีเหตุผลที่ว่าคนในนครนั้นไม่ชำนาญการเดินเรือ และหนทางไกลมากคงจะสิ้นพระชนม์เสียระหว่างทางมากกว่า

พระนางเลือดขาวและคณะที่ยังสวามิภักดิ์พระนางอยู่ก็ออกเดินทาง ตลอดเวลาของการเดินทาง พระนางเฝ้าแต่อ้อนวอนและยึดเอาพระศรีรัตนตรัยให้คุ้มครองป้องกัน  พระนางทรงบอกแก่ผู้ร่วมเดินทางว่า ถ้าเราไม่สิ้นวาสนาเสียก่อนต้องไปนมัสการพระบรมธาตุให้ได้  และถ้าเราเดินทางกลับมาโดยสวัสดิภาพก็จะสร้างวัดไว้เป็นที่ระลึกจึงจะไปรับอาญาที่ถูกกล่าวหา อาจจะเป็นด้วยบุญญาธิการที่เคยมีมาก่อนหรือผลานิสงส์แห่งการยึดมั่นในพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็เป็นได้  พระนางและคณะจึงไปถึงลังกาเข้านมัสการพระบรมธาตุด้วยความปิติและได้นำโบราณวัตถุหลายอย่างกลับมา (บางคนเล่าว่านำพระบรมสารีริกธาตุมาด้วย)  ตอนที่เดินทางกลับพระนางได้นำเรือเข้าที่พักที่เกาะถลาง เพราะเข้าใจว่าคงจะเป็นเกาะที่ใหญ่โต แต่เมื่อขึ้นเกาะเข้าจริง ๆ ก็ต้องผิดหวัง จึงได้สร้างวัดไว้เป็นที่ระลึกพร้อมกับได้ปลูกต้นประดู่และต้นตะเคียนไว้เป็นเครื่องหมาย  เข้าใจกันว่าพระนางคงเอาของมีค่าทางพระพุทธศาสนาฝังไว้ในเจดีย์บ้าง แต่ตอนนั้นก็คงจะไม่ได้สร้างอะไรมากนัก เพราะภูมิประเทศเดิมเป็นป่าใหญ่

เมื่อสร้างวัดเสร็จแล้วก็ออกเดินทางต่อไป  จนมาถึงนครแม้จะรู้ว่ากำลังไปรับความตายแต่พระนางก็มีความสุข ปลื้มปีติเป็นอย่างยิ่งที่ได้สร้างบุญกุศลอันยิ่งใหญ่เอาไว้  แต่เมื่อมาถึงชานเมืองพระนางก็ต้องพบกับความเสียพระทัยเป็นอย่างยิ่ง เพราะในขณะที่พระนางไม่อยู่ได้เกิดการแย่งชิงราชสมบัติ พระสวามีได้ถูกประหารชีวิต พระนางจึงไม่ได้เข้าไปในนคร ด้วยเหตุนี้พระนางจึงพ้นโทษจากพระสวามี  พระนางได้กล่าวกับผู้ที่ติดตามว่า ในชีวิตจะต้องสร้างวัดวาอารามให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  ทุกคนที่ติดตามต่างก็สาธุกับพระนางด้วย ดังนั้นจึงนำสิ่งของที่นำมาจากลังกาจะนำไปสร้างวัด แต่เมื่อผู้ครองนครได้ทราบเรื่องนี้เข้าจึงให้ทหารมาจับเพื่อนำไปประหารชีวิต  พร้อมทั้งแย่งชิงของมีค่าทางพุทธศาสนาไปไว้ในนคร จะด้วยผลบุญที่พระนางได้สร้างไว้ก็เป็นได้  เมื่อเพชฌฆาตลงดาบตัดพระเศียรออกนั้นโลหิตพุ่งออกมามีสีขาว ประชาชนทีทราบเรื่องจึงขนานนามว่า “พระนางเลือดขาว” และวัดต่าง ๆ ที่พระนางได้สร้างจึงมีชื่อของพระนางเป็นส่วนมาก ในจังหวัดภูเก็ต คือวัดพระนางสร้าง ตำบลเทพกระษัตรี อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต.