|
เขียนโดย ปาณิศรา ชูผล มทศ.
|
|
พฤหัสบดี, 04 กุมภาพันธ์ 2010 |
ผมได้มีโอกาสอ่านหนังสือชื่อว่า “ชีวิวัฒน์” มาครับซึ่งพี่ CVTบ้านโป่งได้กรุณาสแกนไว้ให้เมื่อนานมาแล้ว นิพนธ์โดย สมเด็จพระราชปิตุลาบรมพงศาภิมุข เจ้าฟ้าฯ กรมพระยาภาณุพันธุวงศ์เดช โดยนิพนธ์ในเชิงรายงานการตรวจราชการหัวเมืองปักษ์ใต้ เพื่อทูลเกล้าฯ ถวาย สมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๒๗ ซึ่งมีเกร็ดเกี่ยวกับเมืองสงขลาในยุคนั้นมากมายครับ และได้มีการกล่าวถึงเงินตราที่ใช้ในหัวเมืองสงขลาดังที่ผมจะขอยกมาให้ได้ อ่านกันเพื่อเป็นความรู้ดังนี้ครับ
“...จำนวนเงินตราที่ใช้ในเมือง สงขลานี้ เป็นเงินเหรียญแมกสิกันและใช้เบี้ยตะกั่วเป็นรูกลาง ที่เก็บได้มีอยู่ ๖ ชนิด กลมคล้ายแปะจีนกว้างสูญไส้ ๒ นิ้วย่อมกระเบียดน้อย รูกลางกว้างสูญไส้กึ่งนิ้วบ้าง ไม่ถึงกึ่งนิ้วบ้าง กึ่งนิ้วกับกระเบียดน้อยบ้าง อย่างหนึ่งหน้าหนึ่งมีอักษรไทยข้างบนว่าสง ข้างล่างว่าขลา มีอักษรแขกแทรกอยู่ ๒ ข้าง อีกหน้าหนึ่งมีอีกษรจีนแทรกอยู่ ๔ ตัว อย่างหนึ่งเหมือนกันแต่อักษรเล็ก อย่าหนึ่งหน้าหนึ่งมีอักษรไทยว่าสงขลา ข้างล่างว่าศักราช ๑๒๔๑ มีอักษรแขกอยู่ ๒ ข้าง ด้านหนึ่งมีอักษรจีน ๔ ตัว อย่างหนึ่งเหมือนกันแต่เปลี่ยนศักราช ๑๒๔๒ อย่างหนึ่งเหมือนกันแต่อักษรเล็ก อย่างหนึ่งเหมือนกันแต่เปลี่ยนศักราช ๑๒๔๓ ราคาเบี้ย ๑๒๐ เป็น ๔ ก้อนเป็นโขก ๒ โขก เป็นเหรียญแมกสิกัน เงินบาทก็ใช้ได้เหมือนกัน แต่ไม่ใคร่จะมีเงินบาทและอัฐใช้…”
จะเห็นได้ว่าเงินตราในเมืองสงขลานั้นมีหลายประเภท เช่น เงินเหรีญแมกสิกัน อีแปะจีน เงินบาทไทย
ส่วนหน่วยของเงินตรานั้นก็มีหลายหลายเช่น เบี้ย ก้อน โขก ซึ่งเทียบหน่วยได้ดังนี้
๑ โขก = ๒ ก้อน = ๖๐ เบี้ย
หรือ ถ้าเทียบกับเงินก้อนจะได้เป็น ๑ ก้อน = ครึ่งโขก = ๓๐ เบี้ย นั่นเอง
และนี่เองทำให้ผมเกิดความสงสัยกับคำว่า ก้อน และโขก เพราะไม่ค่อยคุ้นหูนักในหน่วยเงินตรานี้
อ้างอิง http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8842846/K8842846.html |
|
แก้ไขล่าสุดเมื่อ ( พฤหัสบดี, 04 กุมภาพันธ์ 2010 )
|
News 
ความคิดเห็นที่ 2
