ความรักกับดอกราตรี

  ฉันท์ชนิต สรรเพ็ชร

                หลายคนมองความรักเป็นสิ่งสวยงาม มองความรักเป็นความสุข แต่ยังมีอีกหลายคนเปรียบความรักดั่งหนามแหลม  พร้อมที่จะทิ่มแทงเราตลอดเวลา ความรักมีหลากหลายคำนิยาม ขึ้นอยู่กับตัวเราว่าจะพบเจอมันอย่างไร แบบไหน แต่สำหรับดิฉันความรักเปรียบเสมือนดาบสองคม ถ้าเกิดเราใช้อย่างพอประมาณใช้อย่างเข้าใจ เราก็จะเจอความสุขในความรัก แต่หากเราใช้ความรักสิ้นเปลืองใช้ในทางที่ผิด ความรักนั้นก็จะย้อนมาทำลายตัวเราได้เหมือนกัน ดั่งเพลงต่อไปนี้ จะมีอารมฌ์เศร้า หงา ปวดร้าว อย่างไร เรามาดูกันในบทเพลงนี้ บทเพลงที่มีชื่อว่า ดอกราตรี

                ดึกลับดับแสงแอบแฝงในฟ้าราตรี                                   ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา

ขาวราวดวงเดือนเลื่อนลอยกันลงมา                                               จากบนนภากลายเป็นดอกไม้ราตรี

                กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกล                ดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน

ที่ลับลาไปทิ้งให้ราตรีหม่น                                                                ดุจดั่งหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา

                ดึกดื่นคืนนี้ ฮืม..................                                            ก็เธออยู่แห่งหนไหน ฮืม.................

อีกกี่คืนไม่รู้ ฮืม...............                                                                               ที่ยังคงต้องฝันเฝ้ารอไปอย่างนี้

                ฝากฟ้าสวรรค์กระซิบถ้อยคำรำพัน                  ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้

แม้ราตรีโรยร่วงลับลาชีวี                                                                   แต่รักที่มีไม่อาจจะเลือนล้างไป

                บทเพลงนี้แต่งโดย  คุณเผ่าพันธุ์ อมตะ (คุณผาเรือง ยั่งยืน)ขับร้องโดย ดา เอ็นโดฟิน ซึ่งเป็นศิลปินหญิงในดวงใจของดิฉันท่านหนึ่ง ศิลปินท่านนี้เป็นนักร้องที่มีคุณภาพและมีความสามารถในการขับร้องบทเพลงได้หลายแนวหลายอารมฌ์ ที่ดิฉันยกมานี้เป็นแค่บทเพลงหนึ่งเท่านั้น ถ้าเกิดผู้อ่านคนไหนสนใจก็ไปหาข้อมูลเพิ่มจากอินเตอร์เน็ตได้ค่ะ

                นอกจากมีศิลปินที่มีคุณภาพ เนื้อเพลงนี้ยังมีเนื้อหาที่ถ่ายทอดอารมฌ์ความรู้สึกที่โดนใจอีกด้วย คือการนำดวงราตรีมาเปรียบกับใจคน

                ยังมีการใช้ภาษาที่สละสลวยสวยงามมีการเล่นคำการเล่นสัมผัสอักษร สัมผัสสระในแต่ละวรรค คือ

บทที่ ๑                   ดึกลับดับแสงแอบแฝงในฟ้าราตรี                   ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา

                                ขาวราวดวงเดือนเลื่อนลอยกันลงมา               จากบนนภากลายเป็นดอกไม้ราตรี

วรรค ๑  สัมผัสอักษรมี       ดึก,ดับ                                                    สัมผัสสระมี         ลับ,ดับ  แสง,แฝง  ฟ้า,รา

วรรค ๒ สัมผัสอักษรมี       อบ,อวน                                                 สัมผัสสระมี         อวน,ป่วน  ใน,ใจ,ให้

วรรค ๓ สัมผัสอักษรมี       ดวง,เดือน  เลื่อน,ลอย                        สัมผัสสระมี         ขาว,ราว  เดือน,เลื่อน

วรรค ๔ สัมผัสอักษรไม่มี                                                                 สัมผัสสระมี         นภา,รา

                สัมผัสระหว่างวรรคที่ ๓ กับ ๔        มา,ภา    

บทที่ ๒                  กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกลดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน

                                ที่ลับลาไปทิ้งให้ราตรีหม่น                                                ดุจดั่งหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา

วรรค ๑  สัมผัสอักษรมี       กลิ่น,ไกล  หวน,หอม,หาย               สัมผัสสระมี         หวน,ชวน ไป,ไกล

วรรค ๒ สัมผัสอักษรมี       ดั่ง,ดวง,ดอก ส่ง,สาย ใคร,คน          สัมผัสสระมี         ใย,ใคร

วรรค ๓ สัมผัสอักษรมี       ที่,ทิ้ง  ลับ,ลา                                        สัมผัสสระมี         ที่,ตรี  ลา,ราไป,ให้

วรรคที่ ๔ สัมผัสอักษรมี    ดุจ,ดั่ง,เด็ด  ใจ,เจ้า                               สัมผัสสระไม่มี

                สัมผัสระหว่างวรรคที่ ๑ กับ ๒        ไกล,ไม้                  วรรคที่ ๓ กับ ๔                  หม่น,คน

บทที่ ๓                  ดึกดื่นคืนนี้ ฮืม.................                                              ก็เธออยู่แห่งหนไหน ฮืม................

                                อีกกี่คืนไม่รู้ ฮืม...............                                               ที่ยังคงต้องฝันเฝ้ารอไปอย่างนี้

วรรค ๑  สัมผัสอักษรมี       ดึก,ดื่น                                                   สัมผัสสระมี         ดื่น,คืน

วรรค ๒ สัมผัสอักษรมี       แห่ง,หน,ไหน                                     สัมผัสสระไม่มี

วรรค ๓ สัมผัสอักษรไม่มี                                                                 สัมผัสสระไม่มี

วรรค ๔สัมผัสอักษรมี        ฝัน,เฝ้า                                                   สัมผัสสระมี         ที่,นี้ 

บทที่ ๔                  ฝากฟ้าสวรรค์กระซิบถ้อยคำรำพัน  ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้

                                แม้ราตรีโรยร่วงลับลาชีวี                                   แต่รักที่มีไม่อาจจะเลือนล้างไป

วรรค ๑  สัมผัสอักษรไม่มี                                                                 สัมผัสสระมี         คำ,รำ

วรรค ๒ สัมผัสอักษรมี       ใคร,คน นั้น,นี้ เรื่อง,ราว                   สัมผัสสระมี         ให้,ใคร,ไม่,ไม่ คน,คน ลืม,ลืม

วรรค ๓ สัมผัสอักษรมี       รา,โรย,ร่วง  ลับ,ลา                             สัมผัสสระมี         รา,ลา ตรี,ชี,วี

วรรค ๔ สัมผัสอักษรมี       มี,ไม่  เลือน,ล้าง                                 สัมผัสสระมี         ที่,มี ไม่,ไป

                สัมผัสระหว่างวรรคที่ ๑ กับ ๒        พัน,นั้น                 วรรคที่ ๓ กับ ๔                  ชี,มี

                ทั้งหมดนี้คือความงามของภาษาที่มีการเล่นคำสัมผัสต่าง ๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ผู้แต่งจะสามารถแต่งเพลงแต่ละเพลงออกมาเพื่อให้เราฟังและชื่นชมกัน แต่ความงามความไพเราะของบทเพลงนี้ยังไม่หมดเพียงเท่านี้แต่ยังมีท่วงทำนองที่นำเครื่องดนตรีหลากหลายชนิดมาผสมกันจนเป็นจังหวะช้า ๆ เศร้า ๆ ทำให้ผู้ฟังเกิดอารมฌ์คล้อยตามเพลง

ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ฟังเพลงเศร้าแล้วมีความสุข ก็เลยชื่นชอบบทเพลงนี้เป็นการส่วนตัว เพราะทุกครั้งที่รู้สึกเหนื่อยล้า บทเพลงนี้สามารถถ่ายทอดความสุขทำให้ดิฉันผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการเรียนได้ ถ้าเกิดผู้อ่านสนใจหรือชื่นชอบบทเพลงนี้หรือเพลงแนวนี้เหมือนดิฉัน ก็ขอฝากบทเพลงในดวงใจของดิฉันเพลงนี้ไว้ในใจของผู้อ่านเช่นกันนะคะ

ภาษาและวรรณกรรม