Search | นิราศสารสิน: วรรณนิสา |
|
|
|
| เขียนโดย วรรณนิสา บุญช้าง | |
| เสาร์, 29 สิงหาคม 2015 | |
|
สร้างนิราศ…สู่สะพานรักสารสิน
โอ้โอ๋เช้าวันศุกร์ที่สิบสอง นัดรวมตัวหน้าพิงค์อินคนต่างมอง เราซื้อของมากมายก่อนเดินทาง สะพายเป้ขับรถเดินทางไกล มุ่งตรงไปสารสินคงไม่ห่าง ยามเช้าเเล้วยังไม่ถึงครึ่งเส้นทาง โอ้เพื่อนฟางก็บ่นเเดดร้อนจัง ขับเรื่อยเรื่อยมาถึงอนุสรณ์ ไหว้ขอพรย่าทั้งสองเเดนมนต์ขลัง เพื่อนบูนั้นบ่นทุกข์ให้ย่าฟัง อนิจจังสาได้ยินก็เห็นใจ มองที่เข็มน้ำมันใกล้จะหมด จึงเร่งรถหาปั๊มอยู่ที่ไหน เพื่อนบีชี้ให้ดูอยู่นั่นไง รีบขับรถตรงไปเติมน้ำมัน เมื่อเติมเสร็จเดินทางต่อไม่รอช้า เพื่อนเกดพูดขึ้นมาเอ๊ะดูนั่น พวกเราต่างสงสัยเลยมองกัน เราไม่ทันสังเกตรถเพื่อนอา รถของอานั้นไปโดนอะไร ต้องรีบไปร้านซ่อมทางฝั่งขวา ส่วนเพื่อนปาล์มขี่รถตามหลังมา ตะโกนว่ายางลมอ่อนซ่อมเร็วไว เดินทางต่อเจอสี่เเยกถิ่นบ้านพอน เรารีบจรเพราะหิวจนเเสบไส้ เเวะเซเว่นมีของกินเเละของใช้ เดินตรงไปซื้อข้าวมานั่งกิน กินเสร็จเเล้วพวกเราเดินทางต่อ ไม่รีรอตะวันตกก่อนถึงถิ่น จวนใกล้ถึงสามเเยกสนามบิน ฟางได้ยินเสียงแปลกแปลกมาเเต่ไกล เพื่อนอาชี้ให้ดูนั่นนกยักษ์ เพื่อนฟางทักมันใช่ซะที่ไหน อานั้นบอกถ้าไม่ใช่เเล้วอะไร นกแอร์ไงบินล่องบนท้องฟ้า มองรอบข้างมี ป้ายสารสิน ใกล้ถึงถิ่นที่หมายอยู่ข้างหน้า บรรยากาศรอบรอบสบายตา ทั้งซ้ายขวามีผู้คนอยู่มากมาย สิบนาทีมาถึงด่านตำรวจ ผ่านด่านตรวจใกล้ถึงก็ยามบ่าย เจอสุสานขนลุกทั้งหญิงชาย คนมากมายขับผ่านต่างหันมอง ถึงเเล้วเพื่อนสารสินถิ่นเลื่องลือ ตำนานคือสะพานรักอันเศร้าหมอง เพราะว่าเขาไม่สมหวังดั่งใจปอง คนทั้งสองโดนกีดกันช้ำชีวี เมื่อใกล้ค่ำสายฝนก็เริ่มตก หมู่วิหคต่างบินเร่งเร็วรี่ พวกเรารีบขึ้นรถในทันที สาก็ชี้ให้ระวังรถสวนมา ขับตรงไปก็มาถึงบ้านของฟาง พวกเราต่างยกมือไหว้ปู่กับย่า เราทุกคนมีความสุขชื่นอุรา ที่ได้มาบ้านฟางพร้อมหน้ากัน อีกต่อมาถึงเวลากินอาหาร ช่วยจัดจานนำสิ่งของใส่ในนั้น นำกุ้งหอยปูปลามาย่างกัน ช่างสุขสันต์ตามประสาของพวกเรา สี่ทุ่มกว่าถึงเวลาต้องเข้านอน อาขอพรเเละนึกถึงพระคุณเจ้า ให้หลุดพ้นจากสิ่งที่มัวเมา บูก็เศร้าเมื่อได้ยินอาพูดมา หกโมงเช้าได้เวลาต้องรีบตื่น แสนสดชื่นเบิกบานเป็นหนักหนา แล้วทุกคนต่างล้างหน้าเเละล้างตา เก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวออกเดินทาง กว่าจะเสร็จเป็นเวลาไม่นานนัก ฟางก็ทักไปน้ำตกอยู่ไม่ห่าง รถของเกดยางอ่อนลมนั้นเป็นลาง พวกเราต่างรีบหาทางช่วยเหลือกัน ซ่อมเสร็จเเล้วพวกเราเดินทางต่อ ไม่รีรอขับรถไปที่หมายนั้น เราใกล้ถึงน้ำตกเร่งเร็วพลัน ช่างสุขสันต์ที่เราเดินทางมา เมื่อใกล้สายก็มาถึงเเดนน้ำตก นั่งชมนกเพลิดเพลินเป็นหนักหนา ถ้าได้ร่วมเคียงคู่กับพี่ยา สุขอุรายิ่งนักดั่งใจปอง ชมนกแล้วพวกเราลงเล่นน้ำ เกดนั้นถามว่าใครนั่งเฝ้าของ ในกระเป๋าของเกดมีสร้อยทอง เลยให้น้องชายฟางช่วยดูแล ลงเล่นน้ำเป็นเวลาไม่นานนัก ได้ยินเสียงหนึ่งทักมาจากแม่ ให้มากินส้มตำร้านน้าแต รับรองอร่อยแน่ไม่กลิ้งกลอก กินเสร็จแล้วพวกเรารีบเปลี่ยนผ้า มีลูกค้ามากมายอยู่ด้านนอก สาจึงเอ่ยว่าไม่เป็นอะไรหรอก ให้รีบเปลี่ยนแล้วออกอย่างเร็วไว ยามสายแล้วเดินทางกลับไม่นานนัก สู่หอพักที่เรานั้นอาศัย เมื่อเดินทางเรื่อยเรื่อยถึงเมืองใหม่ แสนสุขใจเพราะมาถึงครึ่งเส้นทาง ขับรถนานพวกเราก็เหนื่อยล้า บีบ่นว่าเมื่อยขาทั้งสองข้าง เห็นปั๊มเซลล์สีเหลืองอยู่ลางลาง เกดบอกฟางให้แวะพร้อมกับบี แวะปั๊มเซลล์สักพักก็เริ่มหิว เดินตัวปลิวเข้าเซเวนซื้อแป๊บซี่ รีบขับรถออกจากปั๊มเซลล์ไม่รอรี มาถึงที่พิงค์อินถิ่นคนมากมาย การเดินทางสองวันได้สิ้นสุด มีเวลาได้หยุดพักตอนใกล้บ่าย การไปในครานี้อาจเหนื่อยกาย แต่เราได้ความทรงจำที่แสนดี ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับห้อง เราเพื่อนพ้องแสนสนุกกันสุขขี การเดินทางครั้งนี้สร้างไมตรี ทุกทุกที่เรานั้นเดินทางไป การท่องเที่ยวครั้งนี้สิ้นสุดลง เราประสงค์ที่จะเก็บความสุขไว้ ทั้งไมตรีมิตรภาพไม่หายไป ต่างสุขใจเมื่อเราร่วมเดินทางมา จบเเล้วเพื่อนนิราศสามสิบบท ขอจำจดความสุขไม่โรยรา ขอให้เพื่อนนั้นสุขสันต์ชั่วชีวา ให้หรรษาเบิกบานเป็นสุขเอย (สานสัมพันธ์)
ผลงานของวรรณนิสา
*** ภาษาและวรรณกรรม
|
|
| แก้ไขล่าสุดเมื่อ ( อาทิตย์, 30 สิงหาคม 2015 ) |
| < ก่อนหน้า | ถัดไป > |
|---|
สมุดภาพเหมืองแร่
Counter
 | วันนี้ | 1495 |
 | เมื่อวาน | 1139 |
 | ทั้งหมด | 10701941 |
Copyright © Phuketdata.net .