สรรพลี้หวนควรอ่านตามบ้านร้าง
หนำหรือห้างคลองทะเลนอกเคหา
จะดีร้ายปลายคำเป็นธรรมดา
นอกภาษานิทานอ่านอย่าแปล
เหมือนแบบเก่าเอาชื่อถือเป็นหลัก
ถึงที่รักก็เฉยอย่าเผยแผ่
ให้อภัยหนุ่มสาวทั้งเฒ่าแก่
สำราญแท้เชิญท่านมาอ่านกันฯ
นัคครังยังมีเท่าผีแหน
กว้างยาวแสนหนึ่งคืบสืบยศถา
เมืองห้างกวีรีหับระยับตา
พันหญ้าคาปูรากเป็นฉากบัง
สูงพอดีหยีหิบพอหยิบติด
ทองอังกฤษสลับดีด้วยหนีหัง
กำแพงมีรีหายไว้ขอดัง
เจ้าจอมวังราโชท้าวโคตวย
มีเมียรักพักตร์ฉวีดีทุกแห่ง
นั่งแถลงชมเชยเคยฉีหวย
เจ้าคีแหมรูปโอเมียโคตวย
ท้าวหวังรวยกอดินอยู่กินกัน
มีลูกชายไว้ใยชื่อไดหยอ
เด็กไม่ลอเกิดไว้ให้ทีหัน
นอนเป็นทุกข์ดุกลอยิ่งคอดัน
ให้ลูกนั้นหาคู่เป็นหูรี
ต้องไปขอลูกสาวท้าวโบตัก
มันตั้งหลักอยู่ไกลเมืองไหหยี
เป็นลูกเชื้อเนื้อนิลนางหินปลี้
เมืองห้างชีปกครองทั้งสองคน
หยิบกระดาษดินสอมาจอดับ
เขียนแล้วพับอ่านดีครบสี่หน
ให้เสนีมีฝีมือถือนิพนธ์
เด็กหนึ่งคนก้มพักตร์มาดักรอ
จึงจัดใช้เสนีให้คลีหาน
สู้รีบผ่านบายพักตร์เถอะดักหยอ
ข้าเป็นโรคเหน็ดเหนื่อยตัวเดือยปอ
รักษาพอมาคลายกินหายฟ
แต่นายใช้จำกัดดัดไม่ขอ
ถึงเด็กล้อไปไกลถึงไหหยี
รับสาโรโคตวยฉวยทันที
จากบุรีเร็วพลันดันไม่รอ
เข้าป่าแกแลทั่วกลัวผีเห็น
เดินจนเย็นเพราะหลงเข้าดงหลอ
พบสระสีบัวชุกดุกขึ้นอ
อ เด็ดสองกอดมกลิ่นช่างเหม็นดี
ชะนีหงส์ลงดินมากินน้ำ
เดินมุ่งตามเห็นรอยหอยกับหมี
พบถ้วยอ่างกระถางใหญ่ไหของคี
ใครมาตีแตกสะเก็ดเหมือนเด็ดยอ
เที่ยวจอดลยลเค็จไม่เสร็จเรื่อง
ใกล้ถึงเมืองหิวจี๋ไม่มีหอ
อดข้าวน้ำสามวันดันทั้งวอ
บอบเสียพอตัวกูเรื่องหูรี
พบดอกตอกอดำจำต้องเด็ด
ยีให้เหม็ดเกลี้ยงวาวเหมือนหาวสี
บรรลุถึงเขตทางเมืองห้างชิ
เจ้าธานีหัวด่างเป็นสางคลอ
กำแพงกอตอดานทหารเฝ้า
เสียงคนฉาวเข้าไปถึงไดหลอ
พวกเสนาจีนเจ๊กเด็กมารอ
มายืนออถามดูว่าหูดี
เราจากไกลไฉ่แข็งเก่งนักหนา
ถือสาราจะมาเฝ้าห้าวไหหยี
จากโบตักจอมวังผู้หวังดี
เจ้าหินปลี้คีหันหรือฉันใด
นายข้อดีว่าอยู่เปิดตูแอด
ตาดเกือบแขดเสียงเบียดเรียดไม่ไหว
นายดักหยอรายงานแล้วผ่านไป
เห็นข่อไลนั่งกันกับภรรยา
ค่อยคอด้อมน้อมกายถวยสาร
คลีถึงหานวันนี้ดีเข้าห
า เนตรยนเด็ดเสร็จสรรพรับสารา
ในจ่าหน้าโคตวยรักด้วยกัน
ได้จากเมืองห้างกวีเจ้าคีแหม
มาพูดแย้มบุตรีไปดีหัน
ให้ใดหยอขอดูเป็นคู่กัน
โบตักนั้นหนิปลี้พลอยดีใจ
เรียกลูกสาวข่าวเด็ดเหมือนเห็ดย่าง
พิศพางศ์รัศมีราศรีไห
ผู้ใดยนทุกเค็ดมีเม็ดใย
พอเติบใหญ่เป็นทุกข์เพราะหุกลี
ได้ฟังพ่อถอดอกเดินออกมา
นั่งวันทาลกลกน้ำหกสี
เรียกลูกมาทำไฉนไหของคี
ให้ลูกนี้เข้าใจเรื่องใดคอ
เจ้าฟังพ่อยอดกจะยกเรื่อง
อย่าคอเดื้องเล่าไปกระไดหยอ
พ่อจะยกหกเท็จให้เด็ดยอ
เด็กไม่ลอข้ามแดนมุ่งแม่นมา
ท้าวโคตวยเป็นพ่อมาขอเด็ก
ถึงตัวเล็กพอดีไม่สีหา
นี่ตัวพ่อคอดันลั่นวาจา
ตัวเจ้าอย่าขอดัดให้จัดงานฯ
สุดแต่พ่อคลอดำทำไฉน
ก็จิ้มใหกัยข้าวชองคาวหวาน
หนึ่งตกข้าวคลีหุกคลุกน้ำตาล
สำหรับงานเลี้ยงคนทุกดนคอ
แล้วหูหมีฉีหีกฉีกให้เล็ก
ไว้จอเด็กพอดีมีทุกหอ
หอยกับหมีหยีหำยำให้พอ
ดาวให้พอไข่เป็ดเด็ดให้ยำ
ลูกมะกอกดอกตอไม่ขอดูด
ฉีเข้าหูดเส้นหมี่เอาสีหำ
แกงตังหุนพรีขี้หิกใส่หยิกตำ
ส้มกอดำเชือดต่อยใส่หอยจี
ควายหนึ่งขาหาหมีใส่ดีหม
กวนขนมยาเหม็ดเห็ดฉู่ฉี
ต้องเข้าไก่มัสการหานเข้าง
ดูเดือนปีถึงวันดันคอยรอ
ขึ้นสิบสี่ปีเหิดเปิดโอกาส
จำอย่าพลาดแน่ประจักษ์นะดักหยอ
รีบไปบอกโคตวยเตรียมหวยคอ
ราดักรอทำการงานวิวาห์ฯ
นายดักหยอขอลาคีหากลับ
น้อมคำนับทันทีขอลีหา
รีบอย่างเหม็งเด็งแอไม่รอดา
หนึ่งพริบตาถึงวังดังเข้าวอ
เห็นคีแหมแย้มยั่วกับผัวรัก
นั่งเชยพักตร์นิ่มนุชแม่ดุจหล่อ
เสนาเฝ้าเล่าเสร็จเรื่องเด็ดยอ
นางชอบพอหันไหเข้าไยดี
ว่าแต่งงานสิบสี่เมื่อปีเหิด
ลูกที่เกิดพาไปให้ไหหยี
การตกเขารู้สิ้นแม่หินปลี้
ถึงวันดียกพลดนขึ้นคอ
พร้อมเจ้าบ่าวแม่พ่อที่ขอดัก
ให้ชวนชักกันไปกับไดหยอ
เตรียมยกพลเจ้าบ่าวดาวยอยอ
เลี้ยงให้พอบ่าวสาวหาวเหม็นคี
อยู่ในเขตเดือนนี้ยังปีหิด
เรื่องที่คิดไว้พลางไม่ห่างถี่
ขอแบ่งรักพักรอเรื่องหอดี
ยกโจรีก่อดั้งคิดหวังรวยฯ
จะกล่าวข้อตอโดนเรื่องโผนผก
ขอกล่าวยกถอดอกกับคอกถวย
ทั้งสอดองสองนายไม่ไข้ป่วย
หวังแต่รวยเที่ยวปล้นทั้งหนคี
พร้อมทั้งคู่อยู่ใต้ไม่หยีหำ
พอเย็นค่ำกินเหล้าแกล้มหาวสี
หยิบน้ำพริมาตั้งนั่งจอด
พอเมาจี๋ขอแดงแถลงกัน
ว่าคืนนี้จีหีบถีบสักบ้าน
ทั้งวิหารบ้านมีแถวคีหัน
เมื่อกินแล้วอย่ารอนั่งคอดัน
เสกแป้งยันต์เป่าลงให้ดงคอ
แขวนทิศหมอนสำคัญลงยันตร์เก็ด
ผ้าชีเห็ดอย่างดีใส่ผีหอ
หยิบปืนพกนกสับใส่ดับคอ
พอดักยอคนละทีจากที่มา
พอถึงเมืองโบตักแล้วพักหยุด
เจ้าจีหุดไฟส่องทุกห้องหา
ยืนกินว่านดานวอเอาทอดา
ขอขึ้นตาตัวแดงรูแหงดี
เป่าอาคมลมฉีเหมือนผีหูด
ลูกหลักฉูดถูกขาถูกหาขอทาสี
น่านอนแอบชั่วคราวหาวเหม็นคี
เห็นแต่คลีติดไหเข้าในวัง
ถึงโบตักอัปรีย์นอนทีหับ
กำลังหลับนิ้วชี้ยอนยีหัง
เก็บขอยหมนจนพอยอดังดัง
เจ้าจอมวังฟอดื้นจึงตื่นมา
เสียงปืนลั่นทันทีนอนพีหิง
กลีบนหิ้งพอดีมือฝีหา
ลุกตะลึงหึงหมีเรียกธิดา
พวกโจราเข้าวังดังเอาคลอ
เข้าบังคับจับตัวหัวกับผี
เอาหีบคีไม่หลุดดุดเกือบหลอ
เก็บของไหม่ไหหนีทุบตีตอ
ใดไม่ปอยอมตายกลัวหายตี
แม่หนีเห็บเจ็บจี้ยิ่งคีหัน
โกรธตัวสั่ตบหลังเข้าดังผี
ท้าวแค้นในไลเข็ดเอาเห็ดยี
เข้าราวีรอกระดังประทั่งกันฯ