ฉากที่ 3 ภายนอก / เรือขุดแร่ / เหมืองฉีด

ก้อนหินแร่ตกลงมาที่เรือขุดแร่

 กระเด็นไปตามพื้น และหลังคาเรือขุด กล้องจับไปที่เรือ
ก้อนหินแร่กระเด็นต่อไปตกลงที่รางเหมืองฉีดก่อนที่จะตกลงพื้น ก้อนหินแร่มองเหมืองฉีดด้วยความตะลึง ขณะนั้นเองที่สายตาได้ไปหยุดที่หญิงชายคู่หนึ่งซึ่งร่อนแร่อยู่ท้ายราง และแล้วก็มีเสียงเรียก “อ๊าน ขึ้นรถ หลบรน” เด็กแร่กลายเป็นเด็กปกติ หญิงชายตรงหน้าเปลี่ยนไปเป็นพ่อและแม่ยืนอยู่ข้างรถ เด็กมีท่าทีลังเล ไม่อยากกลับ ก่อนจะตัดสินใจวิ่งตามพ่อแม่ขึ้นรถกลับ

ฉากที่ 4 ภายนอก / รถ ทาง ภูเขา ป้าย อาคาร

ขณะที่ขับรถออกจากพิพิธภัณฑ์ กล้องถ่ายที่ท้ายรถ เห็นเด็กชายนั่งมองกระจกหลัง นั่งยิ้มให้กับพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่อย่างรู้สึกสนุก มีความสุข รถวิ่งผ่านป้าย มีเสียงเด็กดังขึ้น “ต่อเช้า มาหลาวนะ” ก่อนรถจะลับสายตาไป...(จบ)

กล้องเดินเรื่อง โดยมีใบไม้เทพทาโรเป็นตัวนำ

ผ่านศาลา น้ำตก เรือกอจ๊าน ซึ่งขณะนั้นก็ได้มีรถคันหนึ่ง กำลังวิ่งเข้ามา

ใบไม้ใบเดิมได้ปลิวผ่านรถที่กำลังวิ่งเข้าพิพิธภัณฑ์เหมืองแร่ มองเห็นเด็กผู้ชายอ๊านในรถ
ซึ่งมีท่าทางเบื่อหน่าย

คนในรถ ได้ลงมายืนชมบริเวณทางเข้าอังมอเหลา ซึ่งมี 3 คน พ่อ แม่ และลูก

กล้องจับไปที่ตัวเด็กชายอ๊าน ซึ่งยังแสดงอาการไม่ค่อยอยากที่จะมาสักเท่าไหร่

ในห้องนี้ก็ยังมีกิจกรรมให้เด็ก ๆ ได้ปฏิบัติการใช้กล้องที่ทางพิพิธภัณฑ์จัดให้ ส่องหาดีบุกในก้อนหิน เด็กชายอ๊านได้ให้ความสนใจ

ในขณะที่อ๊านกำลังส่องกล้องเพื่อหาดีบุกก้อนหินดังกล่าว ขณะนั้นเองเมื่อเด็กน้อยก็หาเจอ อ๊านจับก้อนหินแร่ก้อนนั้นขึ้นมา

ตอนนั้นนั่นเอง เด็กผู้ชายอ๊าน(จินตนาการ)ได้กลายเป็นก้อนหินแร่ ก้อนนั้น

กระเด็นออกนอกอังมอเหลา ไปที่ลานกว้างส่วนกลางอังมอเหลา 

ภาพภายนอกเริ่มหมุน จนก้อนหินแร่ตาลาย ก้อนหินแร่ได้วูบหายไป 

ภาพเริ่มเปลี่ยนไป ทั้ง 2 กลายเป็น พ่อแม่จริง ๆ ของอ๊านในปัจจุบัน  

ยืนเรียกอ๊านอยู่ที่รถ “อ๊าน- - ขึ้นรถ หลบรน” (เสียงเป็นภาษาใต้)

ภาพก้อนหินแร่ดีบุกกลายเป็นเด็กชายอ๊านตามตามปกติ

มีท่าทีลังเลไม่อยากกลับ ก่อนที่อ๊านจะวิ่งขึ้นรถตามพ่อแม่ไป

เด็กชายอ๊านมองกลับไปที่เหมืองแร่อย่างมีความสุข

ภาพสุดท้ายเป็นภาพป้ายทางเข้าเหมืองแร่ มีเสียงเด็กน้อยดังขึ้น “ต่อเช้า มาหลาวนะ”