เขียนโดย ปาณิศรา ชูผล มทศ.
|
ศุกร์, 01 เมษายน 2011 |
วันเสาร์ ที่ 20 พฤศจิกายน 2553 มณฑลฮกเกี้ยน “Yes, we should know our roots” เป็นประโยคที่คนรู้จักชาวต่างชาติบอกกับสาลี่หิมะเมื่อ 2 - 3 วันก่อน ในตอนที่เล่าให้เขาฟังว่าสุดสัปดาห์นี้คงไม่ว่างเพราะจะมีงาน Baba and NyoNya Convention ภารกิจที่ต้องทำแค่ครึ่งวันเช้าเท่านั้น แต่ตั้งใจจะร่วมฟังการสัมมนาในประเด็นต่าง ๆ ที่ว่าด้วยเรื่องของวัฒนธรรมชาวบาบ๋า “Yes, I know my roots and wanna know more” สาลี่หิมะโชคดีที่เกิดมาในครอบครัวที่ยังคงถือปฏิบัติตามประเพณีวัฒนธรรมและความเชื่อของบรรพบุรุษของตน สาลี่หิมะรู้ว่าทวดมาจากไหน แล้วยังมีภาพบ้านที่ทวดส่งเงินกลับไปสร้างไว้ที่เมืองจีนด้วย ทวดหรือ “จ้อ” (ภาษาฮกเกี้ยน) ของสาลี่หิมะมาจาก "ถงอ๊าน" (Tomg An) ในมณฑลฝูเจี้ยน (ฮกเกี้ยน) หมู่บ้านที่ทวดจากมาคือ “ซู่อิ๋ง” สาลี่หิมะไม่อาจจะยืนยันว่าคนไทยเชื้อสายจีนหรือคนจีนต่างด้าวในไทยจะคิดและรู้สึกเหมือนกับจ้อ ซึ่งรักและระลึกถึงถิ่นฐานเดิมตลอดเวลา จ้อส่งเงินกลับไปสร้างบ้านที่ "ถงอ๊าน" และมีความหวังว่าจะกลับไปอยู่ที่นั่นช่วงบั้นปลายชีวิต สาลี่หิมะไม่เคยเจอจ้อ แต่พอจะคาดเดาความรู้สึกเสียใจของคนที่ไม่สามารถบรรลุความปรารถนาสูงสุดของตนได้
ผู้ที่ได้เป็นตัวแทนของครอบครัวกลับไปเยี่ยมบ้าน คือ เจก (น้องชายของพ่อดิฉัน) ซึ่งได้ไปใช้ชีวิตวัยรุ่นเรียนหนังสือที่จี่เหมย และได้ก้าวสู่วัยผู้ใหญ่ที่มหาวิทยาลัยหนานจิง เจกไปเยี่ยม "ถงอ๊าน" เมื่อปี คศ.1957 และถ่ายภาพบ้านหลังนั้นมาเก็บไว้เป็นเรื่องเล่าให้ลูกหลานของ นาย อ๋องเก่อิ่น (Ong Ke Yin) ได้ระลึกถึงรากเหง้าของตนและสำนึกรักในขนบธรรมเนียมประเพณีของคนฮกเกี้ยน ซึ่งได้สั่งสมสืบทอดมาถึงรุ่นปัจจุบัน “Yes, I know my roots” |
*** มห.ภูเก็จ มนุษยศาสตร์ ประวัติศาสตร์ หลี (Ong XueLi) รื่นฤดี มิ่งสรรค์วงศ์ |