กวีบ้านดอนจอมเฒ่า : จำนง สังขรักษ์ |
เขียนโดย ปาณิศรา ชูผล มทศ. | |
อาทิตย์, 08 สิงหาคม 2021 | |
. (มอภ.จห.๑๕๔๕๔) ถ้าเดินย้อนท่องเสือข่วนไปบ้านดอนจะต้องผานนาหัวช้างแล้วเลยออกไปวังตาราดซึงเป็นบึงใหญ่อยูที่หน้าวัดดอน วังตาราดมีปลาชุ ม คนบา้นพอนบ้านยาสมัยกอนก่ามาหาปลากันแถวนี่ จึงเกิดเรืองที่ตาดำ ชนะศึกเขียนเป็นเพลงยาว...ว่า.. ....โอ้บ้านพอนดินแดนแสนกันดาร หัวละหานไม่มีมัจฉาใน ไปหากินดินแดนแสนอนาถ วังตาราดหัวช้างอันกว้างใหญ่ ... ไชชายบ้านพอนคนน้นก่าพาแหลน มาแทงปลาในวังตาราด.... แทงได้เต่าครับ... ก่าเชือกทีเปรียมไว้ร้อยปลามาร้อยเต่า แล้วเอามาผูกเอวไว้..แทงแหลนหาปลาต่่อไป...สักพักเต่าทีผูกอยูก่าชบไขไชชายน้้น.... ตาดำเขียนว่า.. ..เต่าของเองโตงเตงไมเคยกัด เต่าหน้าวัดถูกแหลนแค้นหนักหนา ถึงตัวตายไม่เสียดาย.ซึงชีวา ขบทั้งผ้าเลิกแล..แผลสำคัญ... ตาดำชนะศึกเป็นกวีลูกทุ่งขนานแท้ของบ้านดอน มีกลอนเพราะๆหลายบทเสียดายทีไมมีใครจำได้เลย คนที่จำได้กะท่อนกะแท่นก็ทะยอยตายไป... มีนิยายคำกลอนเรื่องพระยาแย้ กล่าวถึงแย้่ที่ต้องพาครอบครัวหลบหนีจากยักษ์คือคนขุดแย้ไปกิน .....ชื่อแปะหุงพุงพองเหมือนต้องลม เป็นโคดมอาจารย์ผลาญไม้ฟูน ท้งเช้าเย็นแส้นหัวลูกถั่วเหล้า ไอ้สุดเฝ้าปรนนิบัติไ่ม่ขัดสูญ เรียนวิดชาอาจารบ์ทานทั้งมูล เรืองแบกฟูนรู้ชับเข้ารับพร รู้ว่าแย้ยังแคไหนแล่นไปถึง เอาเชียะขึงตาท่านอาจารย์สอน เอาต่องเสี้ยวเที่ยวงัดแผ่นดินดอน ได้รับพรตาถ้าวก่าเข้าใจ เรืองพระยาแย้ผมฟังยายแหมะน้าจวงตีนเล แกท่องทุกวัน (ปี2505) จำได้เท่านี้ เล่าให้ฟัง. ใครจำพอได้ ช่วยแชรด้วยครับ . .. ... วัฒนธรรม2วัฒน์ คำคล้องจองวรรณกรรม |
< ก่อนหน้า | ถัดไป > |
---|