พระพุทธรูปสำริด
(หภว.๑๘๔)

พระพุทธรูปยืนแสดงปางวิตรรกะ(แสดงธรรม) ด้วยการจีบพระอังคุฐ(นิ้วหัวแม่มือ) พระดรรชนี(นิ้วชี้) จรดกันเป็นวง(ธรรมจักร) พระพักตร์ค่อนข้างกลม พระเนตรเหลือบลงต่ำ พระนาสิกโด่งใหญ่ พระโอษฐ์อมยิ้ม มีประภามณฑลเบื้องหลังพระเศียร ครองจีวรเรียบห่มคลุม พระพุทธรูปองค์นี้แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลศิลปะอินเดียสมัยคุปตะและหลังคุปตะ ซึ่งเป็นศิลปะในพุทธศาสนานิกายมหายาน (หภว.๑๘๔)
อ้างอิง

(http://www.virtualmuseum.finearts.go.th/uthong/index.php/th/

***
การช่างฝีมือ3วัฒนฺ  ปฎิมากร