โปรตุเกส เป็นชาติแรกที่เข้ามาซื้อแร่ดีบุกบนเกาะถลาง(คือภูเก็ตภูเก็จ เป็นเมืองทางตอนใต้ของเกาะถลาง, ฉลาง, สลาง, Silan หรือ Junk Ceylon) รับซื้อแร่ดีบุกตั้งแต่สมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๒  ฮอลันดาเป็นชาติที่ ๒ ที่เข้ามารับซื้อแร่ดีบุก ทั้งสองประเทศสร้างปัญหาให้ชาวภูเก็จ ในรัชกาลของสมเด็จพระเอกาทศรถ  ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ฝรั่งเศสขอพระราชทานตั้งห้างสินค้ารับซื้อแร่เป็นชาติที่ ๓ ตามมาด้วยอังกฤษ  กัปตันฟรานซิส ไลท์ เป็นพ่อค้าชาวอังกฤษเข้ามาในสมัยสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช จนถึงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ หมายตาจะปกครองเกาะถลาง แต่เล็งเห็นว่าคงสู้กองกำลังของชาวถลางที่นำโดยท้าวเทพกระษัตรีท้าวศรีสุนทรในสมัยศึกถลาง พ.ศ.๒๓๒๘ นั้นไม่ได้  จึงได้เข้ายึดเกาะหมาก PENANG ของมลายู แทน กัปตันเอ็ดวาร์ด ที. ไมล์ ของบริษัททุ่งคาฮาเบอร์ บริษัทชาวออสเตรเลียเข้ามาทำเหมืองแร่ดีบุกและสร้างเรือขุดแร่ดีบุกในอ่าวภูเก็ตเป็นครั้งแรกของโลก ในปี พ.ศ.๒๔๕๒  ชาวจีนเข้ามาเป็นกุลีในเหมืองหาบมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๓ ขยันขันแข็งที่จะสร้างหลักปักฐานไปเป็นนายหัวเหมืองแร่ดีบุก มาถึงช่วงสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ ๒ แร่ดีบุกก็มีราคาตกต่ำลง  เหมืองแร่ก็ลดลง  การผลิตแร่ดีบุกก็สิ้นสุดตาม  ภูเก็ตจึงเปลี่ยนโฉมหน้าไปเป็นเมืองอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวชั้นนำเมืองหนึ่งของโลก ร่องรอยเหมืองแร่ดีบุกก็กลายเป็นทรัพยากรทางการท่องเที่ยว