เวลา 23.30 น. วันที่ 25 สิงหาคม 2551 "เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์" กวีรัตนโกสินทร์ กวีซีไรต์และศิลปินแห่งชาติ ได้ขึ้นเวทีพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย ที่สะพานมัฆวานรังสรรค์ เพื่ออ่านบทวีให้กำลังใจพันธมิตรฯ ในการชุมนุมใหญ่
       
       "เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์" เริ่มด้วยการเป่าขลุ่ยเพลง"คนทำทาง" (ทำนองเพลงขอมทรงเครื่อง 2 ชั้น) ตามด้วยการอ่านบทกวี"คนทำทาง" ดังนี้
       
       "ประวัติประวัติศาสตร์นั้นอาจมี ในทุกที่และทุกสถาน
       แต่คนที่ทำงาน มักไม่เคยจะเอ่ยนาม
       
       ฝ่าฟันและดั้นด้น คนลุยโคลนคนแบกหาม
       เอาเหงื่อแลกงานงาม และคือคนผู้สร้างสรรค์
       
       จากป่าจนเป็นเมือง อันรุ่งเรื่องอยู่ลาวัลย์
       ด้วยแรงแห่งคนนั้น แหละคือคน ผู้ทำทาง
       
       ชีพเขา คือบทเพลง อันครืนเครง กระหึ่มคราง
       ให้จำ บ่ห่อนจาง ณ กลางใจ กลางแผ่นดิน
       
       ชีพเขาคือใบไม้ อันคว้างไหว กลางลมริน
       ให้เนื้อ แก่ธรณินทร์ และให้นม แก่ลูกน้อย
       
       คนแล้วและคนเล่า คนแล้วและคนเล่า คนแล้ว และคนเล่า อันร่วงแล้ว ใช่ลับลอย
       ถักถัก ทยอย ทอย คือสายเลือด ที่สืบแทน
       
       คือธาตุ อันเป็นทิพย์ คือธาตุ อันเป็นทิพย์ ที่ตายสิบ จักเกิดแสน
       คือแก่นและคือแกน จักแกร่งอยู่ กู้ยุคสมัย
       
       นี้คือประวัติศาสตร์ นี้คือประวัติศาสตร์ นี้คือประวัติศาสตร์ ประชาชาติ ประชาธิปไตย
       คนไทยที่เป็นไท คนไทยที่เป็นไท คนไทยที่เป็นไท ผู้ทำทาง ให้เราเดินฯ "
       
       หลังจากนั้น ได้อ่านบทกวีชื่อ"ทวงคืน"
       
       "อำนาจของประชา คือประชาธิปไตย อำนาจของประชา คือประชาธิปไตย
       ที่มาและที่ไป ต้องเป็นไทและเป็นธรรม
       เป็นไทในอำนาจไม่เป็นทาสของผู้นำ เป็นไทในอำนาจไม่เป็นทาสของผู้นำ
       ซื้อเสียงติดครอบงำ แผดงเดชเผด็จการ
       
       สำนึกในอำนาจที่ในตนบันดลดาล
       ให้ทาสอันสาธารณ์ทูนอำนาจให้เจ้านาย
       นั้นคือสำนึกทาส! นั้นคือสำนึกทาส ให้เขาพาดสนตะพาย
       มีสิทธิไว้ซื้อขายและมีเสียงไว้ร้องขอ
       
       จงเป็นประชาชน จงเป็นประชาชน จงเป็นประชาชน เป็นประชาชนหรือเปล่า?
       
       จงเป็นประชาชน อำนาจตนแหละต้นตอ อำนาจตนแหละต้นตอ
       ใช่ไพร่คอยสอพลอเอาอำนาจไปบังบวง
       ประโยชน์ของประชา ต้องเป็นใหญ่กว่าใดปวง ประโยชน์ของประชา ต้องเป็นใหญ่กว่าใดปวง
       ตื่น ตื่น ตื่นเถิดตื่นทวง ประชาธิปไตยคืน ประชาธิปไตยคืน
       

       ถัดจากนั้นได้อ่านบทกวัชื่อ"ปูติดอวน" โดยเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ กล่าวถึงที่มาของบทกวีชิ้นนี้ว่า "ผมรับไม่ได้กับคำว่า เขาเปรียบเหมือนปูถูกมัดขา สำหรับพรรคพวกเขาเป็นปลา โยนไปในมหาสมุทร ก็มีอิสระกว่าปูที่ถูกมัดขา
       ปูติดอวนครับ ไม่ใช่ถูกมัดขา ปูติดอวน!
       
       "นิทานเรื่องแม่ปู นิทานเรื่องแม่ปูจำได้ใช่ไหมครับ
       
       นิทานเรื่องแม่ปู สอนลูกปูให้เดินตรง
       ชูก้ามดั่งนำธง แต่เดินคดทุกครั้งไป
       
       จับปูใส่กระด้ง ก็ออกนอกกระด้งใส่
       ต่างปูก็ต่างไต่ ไปลงตมประสาปู
       
       ข่ายอวนอันเขาขึง ก็คือข่ายแห่งตราชู ข่ายแห่งตราชู
       มีตาไม่ตาดู มาติดอวนด้วยตนเอง
       
       ติดอวนด้วยตนเองนะครับ
       
       มีใครมามัดดขา มีใครมามัดดขา ก็ขาตัวแหละโตงเตง
       ไต่อวนกันอลเวง ก็ติดอวนกันอลวน
       
       ทำผิดว่าไม่ผิด ครั้นติดกับว่าติดกล
       ทั้งด้านทั้งทานทน ทั้งด้านทั้งทานทน ไอ้พวกปูกระดองแดง
       
       แม่ปูและลูกปู ทั้งเต่าปลาไม่แปลกแปลง
       ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยน่ายกย่องไหมฮะ ไม่เคยเปลี่ยนสีแปรธาตุเลยพวกนี้
       
       แม่ปูและลูกปู ทั้งเต่าปลาไม่แปลกแปลง
       พวกเราต้องออกแรง โละปูเน่าเต่าพันปี !
       
       พวกเราต้องออกแรง โละปูเน่าเต่าพันปี !
       
       ขอบคุณครับ"