มีทุกข์สุขช่วยเหลือช่วยแบ่งเบา คอยบรรเทาดูแลกันและกัน” 

                   นี่เป็นภาพครอบครัวดิฉันเอง  ครอบครัวมีด้วยกันสามคน คือ พ่อ แม่ และตัวฉันเอง  ทางหลักวิชาการพ่อคือผู้นำครอบครัว  แต่ตามเป็นจริงแม่คือผู้นำครอบครัว  เงินทุกบาทแม่จะเป็นคนเก็บ  แม่เป็นคนบริหารเงินเก่งมาก ถ้าให้พ่อเก็บ ณ ตอนนี้ชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัวเราคงไม่เป็นแบบนี้  ครอบครัวดิฉันไม่รวยมาแต่เกิด   เมื่อก่อนพ่อขี้เมามาก ติดสาว เมากลับบ้านมาทะเลาะกับแม่ทุกวัน  ครอบครัวลำบากมาก แต่พ่อก็ยังไม่ปรับปรุงตัว จนแม่ต้องออกจากบ้านมาตั้งตัวโดยการขายข้าวแกง  เมื่อก่อนเศรษฐกิจค่อนข้างดี การตั้งตัวเลยติดง่าย แต่แม่ก็บอกดิฉันนะว่าน้อยคนที่เริ่มนับศูนย์แล้วจะประสบความสำเร็จเสมอไป  แม่นับว่าเป็นคนโชคดีที่สามารถตั้งตัวได้ ขายข้าวจนได้ซื้อบ้าน ซื้อรถ มีทุกอย่างเหมือนคนอื่นแต่อาจจะไม่ดีเลิศ ไม่นานพ่อก็เริ่มปรับปรุงตัวเองกลับมาช่วยแม่  ทั้งสองคนก็ช่วยกันทำมาหากิน สามารถส่งดิฉันเรียนจนจบประถมปีที่ ๖ โดยที่เมื่อก่อนดิฉันคิดว่าทางบ้านคงไม่มีเงินส่งดิฉันเรียนต่ออีก  แต่ไม่แม่ก็ส่งดิฉันเรียนจบ ปวช ๓  จนมาถึงตอนนี้ดิฉันก็ได้มาเรียนมหาลัย ชีวิตดิฉันเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก  และดิฉันก็ให้สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะตั้งใจเรียน พยายามดูคนอื่นที่เขาเรียนยากกว่าและเขาสามารถฝ่าฟันอุปสรรคมาได้ แค่สี่ปีดิฉันต้องอดทนต้องทำให้มีวันที่พ่อกับแม่มาถ่ายรูปชุดรับปริญญากับดิฉันให้ได้  

                    อุปสรรคแค่ไหนจะไม่หวั่น                            คืนและวันโหดร้ายสักเพียงไหน
       หมื่นและพันปัญหาจะฝ่าไป                             ลมหายใจมีไว้ให้แก่กัน