Prasit Koysiripong

.....ช่วงเดือนธันวาคม..เขาถือว่าเป็นต้นฤดูหนาว..ขอให้พวกเราหลับตานึกภาพตามไปด้วย...ในประเทศหนาว...เมื่อฤดูนี้มาเยือน..สิ่งที่ตามมาคือหิมะซึ่งหิมะจะทำให้พืชที่ปลูกตาย...ดังนั้นเวลาชาวนาจะปลูกธัญญพืชในสมัยโน้น..เขาต้องกะเวลาให้สามารถเก็บเกี่ยวก่อนหิมะตก...ดังนั้นก่อนถึงสาร์ทขนมอี๋(ตั่งโจ๋ย)...เกษตรกรจะเก็บเกี่ยวธัญญพืชอาทิ..ข้าวโพด..ข้าว..ถั่ว....เก็บเข้าโรงเก็บให้ปลอดภัยจากการทำลายของหิมะ...เมื่องานเสร็จแล้ว...พวกเขาก็นำเอาแป้งที่ทำจากธัญญพืชมาทำขนมอี๋เลี้ยงฉลองกันในครอบครัว...ขนมอี๋มีลักษณะกลม..คำว่ากลมจีนกลางอ่านว่าหยวน..ซึ่งไปคล้องจองกับคำว่าถวนหยวนแปลว่าความสามัคคี...ครอบครัวล้อมวงกันปั้นขนมอี๋..เอาขนมนี้เซ่นไหว้บรรพบุรษ...นั่งทานขนมอี๋ด้วยกัน...ขณะเดียวกันความร้อนของน้ำขนมอี๋ก็ทำให้คลายหนาวด้วย...สาร์ทการไหว้ขนมอี๋จึงเป็นเทศกาลที่สำคัญมากในอดีตในเมืองจีนและในกลุ่มชาวจีนที่อาศัยอยู่ในภูเก็ตครั้งอดีต...อยากเชิญชวนพวกเราช่วยฟื้นฟูการชวนครอบครัวมาปั้นขนมอี๋ที่เราจะใช้ไหว้ด้วยกัน..และเชิญชวนให้กลับมาไหว้ขนมอี๋...เดี๋ยวนี้สะดวกมาก..เพราะเขามีแป้งขายสำเร็จ...ไม่ต้องโม่แป้งเองอย่างในอดีต...

***

พจนสารอันดามัน มทศ.

วัฒนธรรม2วัฒน์ ภาษาสื่อสาร2

น.พ.ประสิทธิ์ โกยศิริพงศ์