ส ร ร พ ลี้ ห ว น

วรรณกรรม"สรรพลี้หวน"นี้ ควรอ่านออกสำเนียงเป็นภาษาใต้ จะสามารถผวนคำได้ถูกต้องและชัดเจนมากขึ้น เนื่องจากคำบางคำไม่มีในภาษาภาคกลาง หรือภาษาที่คนใต้เรียกว่า แหลงข้าหลวง

สรรพลี้หวนควรอ่านตามบ้านร้าง
หนำหรือห้างคลองทะเลนอกเคหา
จะดีร้ายปลายคำเป็นธรรมดา
บอกภาษานิทานอ่านอย่าแปล
เหมือนแบบเก่าเอาชื่อถือเป็นหลัก
ถึงที่รักก็ให้เฉยอย่าเผยแผ่
ให้อภัยบ่าวสาวหนุ่มเฒ่าแก่
ผึ่งขึ้นแลหยบอ่านสำราญเอย.


1
   นครังยังมีเท่าผีแหน
กว้างยาวแสนหนึ่งคืบสืบยศถา
เมืองห้างกวีรีหับระยับตา
พันหญ้าคาปูรากเป็นฉากบัง
สูงพอดีหยีหิบพอหยิบติด
ทองอังกฤษสลับสีด้วยหนีหัง
กำแพงมีรีหายไว้ขอดัง
เจ้าจอมวังราโชท้าวโคตวย
มีเมียรักพักตร์ฉวีดีทุกแห่ง
นั่งแถลงชมเชยเคยฉีหวย
เจ้าคีแหมรูปโอเมียโคตวย
ท้าวหวังรวยกอดินอยู่กินกัน
มีลูกชายไว้ไยชื่อไดหยอ
เด็กไม่ลอเกิดไว้ให้ทีหัน
นอนเป็นทุกข์ดุกลอยิ่งคอดัน
ให้ลูกนั้นหาคู่เป็นหูรี
ต้องไปขอลูกสาวท้าวโบตัก
มันตั้งหลักอยู่ไกลถึงไหหยี
เป็นลูกเชื้อเนื้อนิลนางหิ้นปลี
เมืองห้างชีปกครองทั้งสองคน
หยิบกระดาษดินสอมาจอดับ
เขียนแล้วพับอ่านดีครบสีหน
ให้เสนีมีหือถือนิพนธ์
เด็กหนึ่งคนก้มพักตร์มาดักรอ
จึงตรัสใช้เสนีให้คลีหาน
สูรีบผ่านบ่ายพักตร์เถอะดักหยอ
ผมเป็นโรคเหน็ดเหนื่อยหัวเดือยปอ
รักษาพอมาคลายกินหายควี


 
         2
แต่นายใช้จำกัดดัดไม่ขอ
ถึงเด็กลอต้องไปถึงไหหยี
รับสาโรโคตวยพวยทันที
จากบุรีเร็วพลันดันไม่รอ
เข้าป่าแก่แลทั่วกลัวผีเห็น
เดินเย็น ๆตัดตรงใต้ดงหลอ
พบสระศรีบัวชุกดุกขึ้นออ
เด็ดสองลอดมกลิ่นหอมหมินดี
ชะนีหงส์ลงดินลงกินน้ำ
เดินมุ่งตามเห็นรอยหอยกับหมี
พบเบื้องอ่างถางใหญ่ไหของคี
ใครมาตีแตกสะเก็ดเหมือนเด็ดยอ
เที่ยวจรดลยนเค็จไม่เสร็จเรื่อง
ใกล้ถึงเมืองหิวจี้ไม่มีหอ
อดข้าวน้ำสามวันดันทั้งวอ
บอบเสียพอตัวกูเรื่องหูรี
พบดอกตอกอดำจำต้องเด็ด
ยีให้เหม็ดเกลี้ยงวาวเหมือนหาวสี
บรรลุถึงเขตทางเมืองห้างชี
เจ้าธานีหัวด่างเป็นสางคลอ
กำแพงก่อต่อด่านทหารเฝ้า
เสียงคนฉาวเข้าไปถึงไดหลอ
พวกเสนาเซ็กเซ็กเด็กไม่ลอ
มายืนออถามดูแล้วหูดี
เราจากไกลไฉแข็งเก่งหนักหนา
ถือสาราจะเข้าไปให้ไหหยี
ท้าวโบตักจอมวังยังพอดี
เจ้าหิ้นปลีคีหันหรือฉันใด

3
นายข้อดีว่าอยู่เปิดตูแอด
ตาดเกือบแขดเสียงเบียดเรียดไม่ไหว
นายดักหยอรายงานแล้วผ่านไป
เห็นข้อไลนั่งกันกับภรรยา
ค่อยคอด้อมน้อมกายถวายสาส์น
คลีถึงหานวันนี้ดีเข้าหา
เนตรยลเค็จเสร็จสรรพรับสารา
ในวาจาโคตวยรักด้วยกัน
ได้จากเมืองห้างกวีเจ้าคีแหม
มาพูดแย้มบุตรีไปดีหัน
ให้ไดหยอขอดูเป็นคู่กัน
โบตักนั้นหินปลี้พลอยดีใจ
เรียกลูกสาวขาวเด็ดเหมือนเห็ดยาง
พิศพางค์รัศมีราศีไห
ผู้ใดยลทุกเค็จมีเม็ดใย
พอเติบใหญ่เป็นทุกข์เพราะหุกลี
ได้ฟังพ่อถ่อดอกเดินออกหา
นั่งวันทาลกลกน้ำหกสี
เรียกลูกมาเป็นไฉนเรื่องไหคี
ให้ลูกนี้เข้าใจเพราะใดคอ
เจ้าฟังพ่อยอดกจะยกเรื่อง
อย่าคอเดืองเล่าไปเรื่องไดหยอ
พ่อจะยกหกเท็จเรื่องเด็ดยอ
เด็กไม่ลอข้ามแดนมุ่งแม่นมา
ท้าวโคตวยเป็นพ่อมาขอเด็ก
ถึงตัวเล็กก็พอดีไม่สีหา
นี่ตัวพ่อคอดันลั่นวาจา
ตัวเจ้าอย่าขอดัดได้นัดงาน


4
สุดแต่พ่อคลอดำทำไฉน
กีจิ้มไหกับข้าวของคาวหวาน
หนึ่งตกข้าวคลีหุกคลุกน้ำตาล
สำหรับงานเลี้ยงคนทุกดนคอ
แล้วหูหมีฉีหีกฉีกให้เล็ก
ไว้จอเด็กพอดีมีทุกหอ
หอยกับหมียีหำยำให้พอ
ดาวให้ยอไข่เป็ดเด็ดให้ยำ
ลูกมะกอกดอกตอขอให้ดูด
ฉีเข้าหูดเส้นหมี่เอาสีหำ
แกงตังหุนพริกขี้ใส่หยิกตำ
ส้มกอดำเชือดตอยใส่หอยจี
ควายหนึ่งขาหาหมีใส่ดีหม
กวนขนมยาเหม็ดเห็ดหูฉี
ต้องฆ่าไก่มัสการหานเจ้างี
ดูเดือนปีถึงวันดันคอยรอ
ขึ้นสิบสี่ปีเหิดเปิดโอกาส
จำอย่าพลาดแน่ประจักษ์นะดักหยอ
รีบไปบอกโคตวยเตรียมหวยคอ
เราดักรอทำงานการวิวาห์
นายดักหยอขอลาคีหากลับ
น้อมคำนับทันทีขอลีหา
รีบอย่าเหม็งเด็งฉอไม่รอดา
หนึ่งพริบตาถึงวังดังเข้ารอ
เห็นคีแหมแย้มยั่วกับผัวรัก
นั่งเชยพักตร์นิ่มนุชแม่ดุจหลอ
เสนาเฝ้าเล่าเสร็จเรื่องเด็จยอ
นางชอบพอหันไหเข้าใยดี


      5
ว่าแต่งงานสิบสี่ต่อปีเหิด
ลูกที่เกิดพาไปให้ไหหยี
การตกเรารู้สิ้นเรื่องหิ้นปลี
ถึงวันดียกพลทุกคนคอ
พร้อมเจ้าบ่าวแม่พ่อที่ขอดัก
ให้ชวนชักกันไปกับไดหยอ
เตรียมยกพลเจ้าบ่าวดาวยอๆ
เลี้ยงให้พอบ่าวสาวหาวเหม็นคี
อยู่ในเขตเดือนนี้ยังปีหิด
เรื่องที่คิดไว้พลางนึกหางถี่
ขอแบ่งรักพักรอการหอดี
ยกโจรีต่อดั้งคิดหวังรวย
         จะกล่าวข้อจอโดนเที่ยวโผนผก
ขอกล่าวยกถอดอกกับคอกถวย
ทั้งสอดองสองนายไม่ไข้ป่วย
หวังแต่รวยเที่ยวปล้นทุกหนคี
พร้อมทั้งคู่อยู่ใต้ไม้หยีหำ
พอเย็นค่ำกินเหล้าแกล้มหาวสี
หยิบน้ำพริกมาตั้งนั่งจอดี
พอเมาจี้ขอแดงแถลงกัน
ว่าคืนนี้จีหีบจีบสักบ้าน
ทั่ววิหารบ้านมีแถวคีหัน
เมื่อกินแล้วอย่ารอนั่งคอดัน
เสกแป้งยันต์เป่าลงให้ดงคอ
แขวนทิศหมอนสำคัญลงยันต์เก็ด
ผ้าชีเห็ดอย่างดีใส่ผีหอ
หยิบปืนพกนกสับใส่ดับคอ
พอดักรอคนที่จากที่มา


      6
พอถึงเมืองโบตักแล้วพักหยุด
เข้าจีหุดไฟส่องทุกห้องหา
ยืนกินว่านดานวอเอาทอดา
พอขึ้นตาตัวแดงรู้แหงดี
เป่าอาคมลมฉีเหมือนผีหูด
ลูกหลักฉูดเข้าหาห้องทาสี
น่านอนแอบชั่วคราวหาวเหม็นคี
เห็นแต่คลีติดไหเข้าในวัง
ถึงโบตักอัปรีย์นอนทีหับ
กำลังหลับนิ้วชี้นอนหยีหัง
เก็บขอยหมนจนพอยอดังๆ
เจ้าจอมวังฟอดื้นค่อยลืนตา
เสียงปืนลั่นทันทีนอนพีหิง
กลีบนหิ้งพอดีนอนควี้หา
ลุกตะลึงหึงหมีเรียกธิดา
พวกโจราเข้าวังดังเอาคลอ
เข้าบังคับจับตัวหัวกับผี
เอาหีบคีไม่หลุดดุดเกือบหลอ
เก็บของใหม่ไหหมีทุบตีต่อ
ใดไม่ปอยอมตายกลัวหายตี
แม่หนีเห็บเจ็บจี้ยิ่งคีหัน
โกรธตัวสั่นตบหังเข้าดังผี
ท้าวแค้นในไลเข็ดเอาเห้ดยี
เข้าราวีรอดั่งประทังกัน
ฟอกับดาดหวาดหวั่นหันดังสี
ถูกหูหมีร้องฉาวเข้ากี้หัน
ถ้าไม่ตายย้ายเด็ดให้เหม็ดยัน
กระโดดฟันดาบกินถูกหิ้นปลี



         7
ร้องอึงมี้สีเหียวปลายเตียวแขด
ถึงเต็กแหลดอยู่ไม่ติดโลหิตฉี
เมียม้วยดิ้นสิ้นใจพึ่งไหคี
บ่าของพีขึ้นรักต้องปักคอ
ฝ่ายลูกสาวไหหยีหนีเถอะพ่อ
หยุดดักรอโจรีจะขี่หอ
สู้ไม่ไหวพ่อก็เหนื่อยเพราะเดือยปอ
ดวนก็นอชะแรลงแก่งอม
พลางร้องใช้ไหหยีรีบหนีหัน
แม่เจ้านั้นเป็นผีผู้จีหอม
ยังคงแต่ตัวพ่อเจ้าจอดอม
สู้อดออมจอดลไปจนตาย
กำลังรุมดุมสอเข้าทอดับ
จะจีหับไหหยีวิ่งหนีหาย
พาเหิ่งวี่ตีหัวความกลัวตาย
ไปแอบกายบังตอไต้ยอดิน
พวกโจรีตีหามออกตามสาว
พอลมว่าวพัดฉี่ได้กลีหิ้น
พบแต่รอยขอยหมนหล่นกลางดิน
ยิ่งหมีหินแถวทางสาบหางนี
พบสักทีคีหันได้ยันเก็ด
จะยีเท็จวิ่งสูญพาหูนสี
เที่ยวยีแหงแดงขอเดินยอดี
จับไหหยีฟังข่าวใต้ดาวยอ
พ่อเป็นตายไม่รู้เพราะหูกี
ยังเห็ดยีก็ไม่เก่งเด็งจะฉอ
ครั้นกรีหับกลับบ้านดานแทงวอ
จากใต้ยอยีหายพากายมา



         8
เป็นกุศลหนคีตามคีหัน
กระทั่งทันโยคีฤาษีหา
เห็นกุฎีปลูกล่อศาลอดา
ค่อยพีหารีหูไหว้มูนิน
   จะยกข้อโยคีฤาษีแหม
อยู่ที่แคมกุฎีนั่งกีหิน
เป็นอาชีพชอบพอไม่กอดิน
รักษาศีลเข้าฌาณรังขารใย
เห็นสีกานารีนั่งมีหอง
เจ้าตาร้องที่นี่ใครตีไห
เห็นหาวสีหลีหามพ่อถามไต่
มุ่งตาใสลีแหมาแต่ตัว
พ่อแม่ยายย้ายเข็ดไม่เสร็จเรื่อง
เพราะรีเหื้องจากผีคดหนีหัว
อยู่ไม่ได้รูปหลอหลบหอดัว
เลยปลีกตัวพีหามาถึงตี
ฟังโยคียีแหมพูดแย้มหน่อย
มีน้ำหอยหนีไหตกไหลฉี
เอามือยีคลีห้าวหามเท่าชี
เล่ามุนีฟีหังอย่ากังวล
ท้าวโบตักเป็นพ่อหล่อกว่าเด้ก
ชื่อไม่เล็กมั่งมีไม่จีหน
ฉันไหหยีชอบพอทุกคอดน
เพื่อนทุกคนเห็นทักมาดักยอ
น้ำสีเหือกเลือดแท้แม่หิ้นปลี
พวกโจรีฆ่าฟันนอนดันสอ
แม่ถูกฆ่าพ่อถูกตีเอาดียอ
ดังในคลอกวาดเก็บน่าเจ็บใจ


      9
ลูกขอพักที่นี้พอฝีหาก
ทนอดอยากสักทีตามจีไห
พอยินดีพีหาหลังคาใน
ห้องสีไหต่อดั้งที่บังกาย
อยู่ที่วัดหัดวิทย์สอนหิดสี
คอดีๆหัดเทศน์วิเศษหลาย
เรียนคาถมดมคอมีคลอดาย
พ่อสอนให้ทุกประการถึงหานวี
จะเหาะเหินเมฆีวิถีหาง
ถ้าว่าพลางลอยสูดขึ้นหูดถี
เจ้าตาบอกหมายจำนั่งหำดี
ทำฤทธีเหาะไปพ้นไดกอ
ถ้าสูงนักสักคูนีจะจีหิก
พอหายพลิกสู้ที่ธรณีหอ
ได้ทุกทางไม่สงใครด้งจอ
ถึงดาวยอตีหัวไม่กลัวใคร
จนค่ำดึกฝึกหัดยัดข้างเว็ด
ย้ายจนเข็ดกับฤาษีนั่งคลีไห
      ขอหยุดบทจดต่อเรื่องขอใด
กล่าวต่อไปโบตักทรงศักดา
เข้ามากอดหิ้นปลีนั่งคลีหำ
นับว่ากรรมของพี่พระยีหา
เคยยอดีรีหูอยู่กันมา
เจ้าลอดาแล้วน้องให้หมองนวล
เมื่อบุญยังดีๆปีกับไห
ยามไปไหนตัวพี่เคยชีหวน
ถูกถอดอกตอกตำยำยียวน
ไม่ถึงควรถึงตายแม่หายควี


      10
ยกภูษีปีหิดแล้วปิดศพ
ชาติหน้าพบกันเล่าเถอะหาวสี
แม้นตายไปข้างหลังยังยอดี
เก็บหินปลี่ทำศพพอจบเดือน
เธอไว้ทุกข์ดุกลอเป็นบ่อรัก
เฝ้าริหักโศกีไม่หมีเหมือน
ใกล้พอดีวิวาห์เข้ามาเตือน
ทอถึงเดือนบุตรโตท้าวโคตวย
แสดงยอตอตั้งเกิดดังขลอ
ดุกมันลอเต็มที่เรื่องคีหวย
นายใดหยอรอดักรักหวังรวย
พร้อมโคตวยลูกบ่าวเขาเล่ามา
ว่าบังเกิดฉาวเฉินเหินขาวผี
จับเห็ดยียิงปล้นเข้าค้นหา
ยิ่งร้อนหนักดักรอรีบพอดา
ใช้บุตราไดหยอแขบกอดิน
รับข้าวน้ำหามชีฉูฉีเห็ด
เนื้อใยเก็ดหายควีกีกับหิน
แขบไปหาอย่ารอหิ้วหม้อดิน
ใส่น้ำกินตัดทางเมืองห้างชี
รีบครรไลไดหลอคอเกือบหัก
บุกรีบรักร้อนใจด้วยไหหยี
จะแต่งงานยานเว็จไม่เสร็จที
เกิดธุลีขอดัดน่าขัดใจ
ตัดทุ่งกว้างทางใหม่ป่าไทรโขก
ต้นขลีโหกหัวหมีไม้พีไห
ล้วนหุมยีรีหาพันหญ้าไทร
น้ำคลอไดไหลคล่ำเป็นลำธาร


      11
ลงหวิดตักลักบ้างพอสางร้อน
ข้ามดีหอนหาวยีลำธีหาร
อัศจอขอดันเกิดบันดาล
รู้เหตุการณ์ว่าวัดไม้ดัดงอ
ต้นสีขาวยาวรีข้างกีหุด
ยืนก้มมุดถามไถ่เรื่องไดหลอ
ช่างคนไทยหรือเจ็กให้เด็กกอ
ไดขึ้นปอบนกุฎิขอหยุดกัน
ได้จากบ้านมาไกลผมไดหยอ
ถอนใจผรอพอดี-ฤาษีหัน
นั่งเสกดินสอพองป้องเก็ดยัน
ถ้าคอดันใส่หายไว้ใช้เอง
นี่เจ้ามาเพียงนี้ตามศรีไห
จงปราศรัยกับฤาษีอย่ากรีเหง
เจ้าอย่าหกยกคำทำกรอเดง
คนกันเองเล่าพ่อได้ยอดี
ผมเที่ยวตามคู่หมั้นจนดันสอ
…………………………….
พ่ออย่าขัดตัดคำดำติดรอ
เด็กนั่งคลอหมีเห็นนึกเอ็นดู
ไม่หยุดรอพอดีฤาษีให้
พอกราบไหว้มุนีนั่งดีหู
สวัสดีตีหามตามคำครู
วันกินอยู่หอดีอย่ามีภัย
ทั้งกกกอปอดีอย่ามีหมอง
ให้เงินทองเกิดมีทั้งสี่ไห
รับเอาพรของพ่อลูกขอได
ลุกขึ้นไปเดินตามพาหามตี


      12
แล้วบีหอกออกรกยอดกหน่อย
ชมอึกอ้อยซีหำต้นดำหมี
กรูดฝีไหใยเค็จชมเห้ดชี
ต้นยอดีเดือยปอลูกกอดิน
นนทรีย์ห่มนมหวันต้นจันทร์สัก
ไม้บ่ารักแหนหยีย่านปีหิน
พะยอมเค็ดเหม็ดหมันลูกจันทร์อินทร์
เต็มแผ่นดินแน่นไปหนัดไดกอ
ชมไปพลางย่างเค็จพบเห็ดงอก
ถอกับดอกชมเล่นให้เด็นหอ
ดอกไม่ดียีเห็ดเต็ดเกือบลอ
ดอกไม่ปออย่าทุกข์เจ้าหุกลี
เห็นไหหยีหนีเหือยเดินเมื่อยเหน็ด
บุกป่าเห็ดดอกขาวเหมือนหาวสี
หยุดกันไปใยเป็ดถอนเห็ดยี
เอาหีบคีพอเสร็จหายเข็ดเลย
ระอาเอือนเหมือนไข้ไม้ตีหอก
มันแทงยอกเจ็บจี้หนามตีเหย
โลหิตฉีหวีห่างยกย่างเลย
สาวไม่เคยหนามตำเข้าหำดี
พอถึงวังยังที่ต้อนรีหับ
จะขอจับโคตวยแม่หวยสี
เห็นลูกบ่าวดาวยอว่าออดี
หัตถ์ชูลีไหว้พ่อยอดังๆ
ค่อยยกย่องสรรเสริญเกิดเหินหมี
เมื่อลูกนี้อยู่ไปในวีหัง
หอบเงินทองของเสร็จในเว็จยัง
ของคลีหังวังทองหัวดองทอ


      13
พ่อรู้ข่าวฉาวเฉินพาเหินดี
นางหินปลีแม่เจ้าถูกดาวหลอ
ท้าวโบตักย่อยยับดับเกือบพอ
เดือยพานอยกธงเกือบปลงชนม์
พ่อให้ลูกตามไปรับไหหยี
พาหับกลีวีหายไม่ไร้ผล
ไปแต่งงานบ้านพ่อเขาจอดน
ไม่มีคนขอดัดจะจัดการ
จัดกินเลี้ยงที่นี่วาวีหา
สุริยาทีเหียมเตรียมของหวาน
ถึงปีเหือนเดือนจอพอประมาณ
มาในงานทุกคนทั่วดนคอ
พวกแก่เฒ่าบ่าวยักนั่งดักล้อม
พรีทุกห้อมมากมีนั่งอีหอ
บ้างชูแว่นจุดเทียนนับเดียนวอ
เด็กมารอชีเหินเจริญพร
ชะยันโตโยเห็ดกันเสร็จสรรพ
เตรียมห้องหับวันดีนีกับหอน
หยุดรอดักลักบ้างวางไว้ก่อน
จับเป็นตอนต่อไปไดจะคลอ
พอค่ำดีสีหำดำทั่วจบ
ไม่หลีกหบนอนในกับไดหยอ
เกิดฝนตกสกเส็กเด็กไม่ซอ
เด็ดจะยอจีหุกนอนคลุกคลี
มือฟีหาฟ้าแลบอยู่แปลบปลาบ
เด็กซีหาบชายฝาหลังคาสี
พระพายฉัดพัดพวยหวยติดคี
หันยังมีนอนทนให้ดลยอ


      14
พอเสร็จสรรพหลับดีตอนผีเหย
เงียบไปเลยเข้มแข็งปลายแดงฉอ
ตำนีหารจารเพิ่มเอาเดิมตอ
ดังมันยอตีหั้งเรื่องยังมี
   ยกแม่ม่ายไร้ชื่อคนลือดัง
ยีแต่หังไม่เล็กชื่อเห็กหลี
เกิดตัณหากล้าพอไม่มอดี
ไหขึ้นคลีไม่คู่จะอยู่ครอง
ผัวฉันตายหายไปชื่อไคหยวย
เคยอยู่ด้วยหลายปีเฝ้าครีหอง
ไม่มีโรคติดต่อดายขอดอง
พอคะนองเข้มขันเกิดหันคี
หาไม้แทงแยงเกล็ดวันเจ็ดแบก
หิบไม้แตกกล้าแข็งแคมแหงหวี
ทนไม่ไหวใยเข็ดไม่เม็ดยี
ขบทุกทีมากคนพอดลยอ
ต้องจากที่รีหูเมืองกูเกิด
พอปีเหิดแล้วอวดดีนั่งยีหอ
เคยผลาญมามากมายดายชอๆ
เด็กไม่ลอเคยตายมาหลายคน
แม้นอยู่ไปที่นี่คับคีแหบ
หาชายแอบสักทีได้ยีหน
รีบพีหาระเห็ดให้เค็ดยน
ตัดถนนทีหางยกย่างมา
บุกป่ารกหกฟวีเดินสีแหบ
ไม้ถอบแถบดีปลีกันชีหา
ออกทุ่งกว้างห่างดีมีชะตา
พบโจรป่ายีหายมาใต้ซวย

(ต้นฉบับขาดหาย)

อ้างอิง
http://sawangpattaya.org/sawangschool/index.php?topic=437.0

เอกชัย ศรีวิชัย ขับบทสรรพลี้หวน
http://www.youtube.com/watch?v=2w0e0WxcFtA

ขับตอน ๒
http://www.youtube.com/watch?v=PuCrFIevl6g

ขับตอน ๓
http://www.youtube.com/watch?v=PuCrFIevl6g

ขับตอน ๔
http://www.youtube.com/watch?v=2w0e0WxcFtA

 

*********

มห.ภูเก็จ ๖๕๙

ภาษาวัฒนธรรม ๒  วรรณกรรม 2