สโมสรไลออนส์ภูเก็ต

ราชัน กาญจนะวณิช
----------------

ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2514 ได้มีนักธุรกิจและข้าราชการในจังหวัดภูเก็ตกลุ่มหนึ่งได้ตัดสินใจก่อตั้งสโมสรไลออนส์ภูเก็ตขึ้น โดยอุปโลกน์ให้ผมเป็นนายกสโมสร และผู้มีนามดังต่อไปนี้เป็นสมาชิกก่อตั้ง คือ ก้อง ยงสกุล, กระแส สินธุเสก, การุณ วุฒิธาดา, กำธร ปริญญานุสรณ์, เกียรติ ญาณไพศาล, คติ พจนาคม, จเร อุบัติศฤงค์, จินดา ดิลกแพทย์, เชาว์ สิงหผลิน, เชาวพงศ์ เมฆารักษ์กุล, ณรงค์ หงษ์หยก, ดิลก ถาวรว่องวงศ์, ธนิน รักแต่งาม, เธียร ธีรสุนทรวงศ์, บรรเจิด ส่งสวัสดิ์, ประภาส ฤกษ์พิบูลย์, ประสาท อนันตพงษ์, ประเสริฐ กุลวานิช, ประเสริฐ รัตนดิลก ณ ภูเก็ต, ประวัติ ศักดิ์สุภา, ปิยะชาติ สุจริตกุล, เผ่าเทพ โชตินุชิต, พิสิษฐ์ สืบมา, ไพบูลย์ เฉลิมทรัพยากร, ไมตรี บุญสง, ยุทธ เอี่ยมสะอาด, ยุทธ หรรษาพันธ์, หยัน ฮอพแฮนเซ็น, ระณัชย์ อาทรธุรสุข, เรืองศักดิ์ วัชรพงศ์, วรวิทย์ อรุณโรจน์,   วารินทร์ เชิดบุญเมือง, วิจิตร ณ ระนอง, วิรัช ฐิตะดิลก, วิรัช หงษ์หยก, วุฒิ กาศยปนันท์, ศิลปอรัญ ชูเวช, สตางค์ พุทธรักษา, สมศักดิ์ ไพรสมพงษ์, สุนทร จิรพัฒนโสภณ, สุทิน เทพบุตร, สนัย ราชภัณฑารักษ์, สุรินทร์ สุดเดือน, สุริยะ ชัยเลิศ, สุริยะ อุบัติศฤงค์, สุวัฒน์ หลีสกุล, อรุณ รุจิกัณหะ, อาทร ต้องวัฒนา และ เอกพจน์ วานิช

สโมสรไลออนส์เป็นสโมสรนานาชาติเพื่อการกุศล ที่มีสมาชิกมากที่สุดในโลกนักธุรกิจส่วนมากไม่สามารถ หรือยินดีเสียสละเวลาให้กับสโมสรการกุศล เช่น สโมสรไลออนส์ หรือโรตารี่ ได้ เพราะมองไม่เห็นว่าจะได้ประโยชน์อะไรกับการเสียสละแบบปิดทองหลังพระ ไลออน สุนัย ราชภัณฑารักษ์ อดีตผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต ได้เขียนบทความเรื่อง “ความในใจของผม” ไว้ในโอกาสการฉลองสโมสรไลออนส์ภูเก็ตครบ 10 ปี ซึ่งมีข้อความตอนหนึ่งว่า

“ก็อย่างที่ว่ามาแล้ว ใครจะให้ผมเป็นอะไร ผมก็เอา เพื่อจะได้มีงานทำในเวลาว่าง ๆ เพื่อให้สร่างความเศร้าโศก ผมรับเป็นนายกในปี พ.ศ. 2516-2517 เป็นนายกคนที่ 3 ของสโมสร และในปีนั้นเองไลออน หม่อมหลวงจิตรสาย ชุมสาย กลับมาเป็นผู้ว่าการภาคอีก แล้วก็ตั้งผมให้เป็นประธานเขตภาคใต้ด้วยกัน ผมก็เลยร่ำรวยตำแหน่งตั้งแต่นั้นมา จนถึงตำแหน่งสูงสุด คือ ผู้ว่าการภาค เมื่อปี พ.ศ. 2519-2520

ผมยังวุ่นอยู่กับงานไลออนส์ทางภาค หลังจากเป็นผู้ว่าการภาคต่อไปอีก เพราะเพื่อนฝูงไม่ยอมให้ผมพักผ่อน แม้แต่จะเป็นอดีตผู้ว่าการภาคไปแล้ว จนกระทั่งบัดนี้ การสูญเสียยิ่งใหญ่ซึ่งเปรียบเสมือนแผลที่บาดลึกลงไปในหัวใจก็ได้รับการเยียวยารักษาหายดีแล้วแม้จะเหลือเป็นแผลเป็นให้ได้เห็น ได้คิดถึงอยู่ทุกยามก็ตาม แต่ความเจ็บปวดนั้นบรรเทาเบาบางลงไปทุกขณะ จนอาจกล่าวได้ว่า หมดสิ้นไปแล้ว ผมจึงอยากจะบอกกล่าวให้เพื่อนฝูงทั้งหลายได้ทราบทั่วกันว่า ยาขนานเอกที่สามารถรักษาแผลหัวใจของผมและภริยาให้เหือดหายไปได้อย่างศักดิ์สิทธิ์ ก็คือ การได้เป็นไลออนส์ การได้ทำงานให้ไลออนส์ซึ่งก็คือการได้ทำงานอันเป็นประโยชน์แก่สาธารณะชนนั่นเอง ยาขนานนี้แหละที่ทำให้ผมสามารถปฏิบัติงานทั้งราชการและส่วนตัวได้เรียบร้อยเป็นผลสำเร็จในชีวิต โดยไม่เกิดความท้อถอยหมดกำลังใจในการทำงานไปเสียก่อนจากอุบัติเหตุร้ายแรงเมื่อ 10 ปีก่อนนั้น

นี้แลคือ ความในใจของผมที่อยากจะแถลงให้เพื่อนฝูงได้ทราบว่า การเป็นไลออนส์นั้น นอกจากจะได้ทำงานให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นแล้ว ก็ยังเป็นประโยชน์แก่ตนเองอีกด้วย”

ที่ผมยกตัวอย่าง ไลออนส์สุนัย ราชภัณฑารักษ์ ผู้ต้องเสียบุตรชายไป แต่สามารถรักษาความชอกช้ำในการสูญเสียอันยิ่งใหญ่นี้ได้ ด้วยการอุทิศตนเพื่อบำเพ็ญประโยชน์ให้แก่ผู้อื่นนั้น ก็แสดงให้เห็นว่า ความสุข หรือ การดิ้นรนให้พ้นทุกข์นั้น ย่อมจะเกิดขึ้นได้ด้วยการเสียสละให้ผู้อื่น ดังที่ ลีแลนด์ สแตนฟอร์ด อดีตผู้ว่าการและวุฒิสมาชิกรัฐแคลิฟอร์เนีย ได้อุทิศตนและทรัพย์สมบัติสร้างมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด เมื่อต้องสูญเสียบุตรชายคนเดียว เมื่อร้อยปีเศษมาแล้ว

ในการดำเนินงานของสโมสรไลออนส์ภูเก็ตปีแรกนั้น ทางสโมสรมีโครงการส่งเสริมสุขภาพ และอนามัยของประชาชนอยู่ด้วย นอกจากโครงการอื่น ๆ เช่น โครงการส่งเสริมการศึกษา โครงการส่งเสริมท้องถิ่นและสิ่งแวดล้อม ตลอดจนโครงการส่งเสริมเยาวชน

ในการออกทำกิจกรรมต่าง ๆ ของสโมสรนี้ ไลออนนายแพทย์จินดา ดิลกแพทย์ ได้ตรวจพบว่า มีเด็กชาย 3 คน ที่บ้านสามกอง อำเภอเมือง เรียนหนังสือไม่ได้ ไม่สามารถอ่านเขียนได้ เด็กชายทั้ง 3 คนแล้วเป็นพี่น้องกันอายุใกล้ ๆ กัน จาก 6-10 ปี ได้ตรวจแล้วสงสัยว่า ที่เรียนหนังสือไม่ได้นั้น เพราะสายตาไม่ดีเป็นต้อหิน

ทางสโมสรไลออนส์ภูเก็ต ได้พิจารณาเห็นควรช่วยเหลือ จึงได้ออกเงินส่งเด็กชายทั้ง 3 คนไปรักษาพยาบาลที่กรุงเทพฯ ซึ่งมีไลออนส์นายแพทย์ทวีศักดิ์ สุ่มสวัสดิ์ ได้กรุณาทำการผ่าตัดให้โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใด ๆ

ผมได้มีโอกาสไปเยี่ยมเด็กชายทั้ง 3 ที่ห้องพยาบาลของภิรมย์เภสัช ใกล้สะพานหัวช้าง ที่ถนนพญาไทหลังการผ่าตัดแล้ว

เมื่อเราลืมเรื่องเด็กทั้งสามคนนี้ไปแล้ว เพราะทางสโมสรของเราเป็นสโมสรใหม่ เราก็พยายามทำกิจกรรมอื่น ๆ เป็นอันมาก เช่น ทำถังขยะไปตั้งไว้ตาที่สาธารณะต่าง ๆ ยกป้ายห้างยิงสัตว์ป่าบนทางขึ้นเขา จัดหาอุปกรณ์กีฬา และทำส้วมให้โรงเรียนในชนบท หลายเดือนต่อมาก็ได้มีชายผู้หนึ่งขับรถจักรยานยนต์มาหาผมที่บ้าน ข้างท้ายรถจักรยานยนต์มีเด็กชาย 3 คนเกาะรถมาด้วย เด็กชายทั้ง 3 คนสวมแว่นและเล่าให้ฟังว่า อ่านหนังสือได้แล้ว พ่อของเด็กกล้วยมาให้ผมหนึ่งหวี ผมรู้สึกตื้นตันใจมากที่สโมสรไลออนส์ของเราได้มีส่วนในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้พ้นจากความมืดมาเห็นแสงสว่าง และผู้ที่ได้รับการช่วยเหลือก็มิได้ลืมเรา ดังที่กล้วยหวีนั้นเป็นพยาน

เป็นที่น่ายินดีที่สโมสรไลออนส์ภูเก็ตนี้ ได้ดำเนินงานช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ต่อเนื่องมากว่า 20 ปีแล้ว และคงสถิตสถาพรยืนยงคงอยู่เป็นคู่บ้านคู่เมืองภูเก็ตตลอดไป